دیوارهای استحکامی شهر دن بوش هلند، در اصل جهت دفاع از شهر در برابر حمله دشمن ساخته شده بود و از سال ۱۹۹۵ نیازمند بهسازی بوده و برای ساکنان و بازدیدکنندگان غیرقابل بازدید شده بودند. به علاوه شهر با سیل و طغیان شدید آب رودخانه مواجه بود. دیوار ساحلی سینت جان یکی از ۸۳ پروژه ای است که این بهسازی گسترده را شامل می شد. به دلیل اهمیت استراتژیک این بخش از دیوار ساحلی، طراحان تصمیم گرفتند با طراحی فضای بیشتر در این قسمت و بنای ساختمانی زیرزمینی بر اهمیت آن تاکید کنند. این بنا کافه ای رو باز در تراس خود دارد. معماران از باقیمانده فضا در طراحی خود استفاده کرده و پوسته ای از فولاد و ستونهای باریک از جنس فولاد خم شده را به آن الحاق کردند تا بار سقف سنگینی را که محل پارک – بام جدید خواهد بود، تحمل کند.
پارک – بام دیوار ساحلی
معمار این پروژه با این هدف بر طراحی این بخش از پارک – بام جیبی جدید همت گمارد که پس از اتمام کار، پروژه مقصدی برای بازیدکنندگان شهر باشد. تیم طراحی در ابتدا با چالشهای بسیاری روبرو بودند؛ برای مثال فضای بین سازه بام و سطح زمین از ۱۷ سانتیمتر در سمت شهر (خشکی) تا ۵۹ سانتیمتر در سمت آب متغیر بود. از طرفی، طراحان باید مسئله دستیابی به عمق ۶۰ سانتیمتر جهت کاشت گیاهان را حل کنند تا بتوانند درختانی با سایز متوسط را در طراحی خود بگنجانند. در سمت شهر گلدان هایی از جنس فولاد جانمایی کردند تا فضای مورد نیاز ایجاد شود و در دیگر بخشها شیب نزولی ۴% را برای آنها در نظر گرفتند تا پوشش گیاهی متوسط به ارتفاع ۶۰ سانتیمتر را داشته باشند.
منظره خیره کننده به رودخانه
با توجه به مکان قرارگیری دیوار ساحلی در خمیدگی خارجی دیواره های ساحلی، از درون پارک منظره ای با دید خیره کننده، منحصر بفرد و پانوراماتیک از تمام رودخانه وجود دارد. پارک در بیشتر زمان بعد از ظهر و صبح زود نیز در پرتو کامل خورشید قرار دارد. جهت مدیریت این مسئله، ۱۱ اصله درخت منفرد و دوتایی را در طرح خود قرار داد تا برای بازدیدکنندگان سایه اندازی داشته باشند. درختان با بافت ظریف با توجه به عمق کاشت متوسط ۵ تا ۷ متر مربع و هرس آنها، تنها به ارتفاع ۸ تا ۱۰ متر می رسند. علت انتخاب این گونه گیاهی تاثیر دلپذیر نور خورشید فیلتر شده برای افرادی است که در زیر آنها نشسته اند.
در نهایت، بنای زیرین پارک شامل خطوط ممتد و زوایای تیز است که طراحی پارک را پیچیده می کند. با این حال طراح برخی از این زوایا را به واسطه کفپوش های بتنی اختصاصی پیاده رو در طرح خود حل کرده است. کفپوش ها به صورت تصادفی کار گذاشته شده و با لایه ای از ماسه سخت در جای خود ثابت شده اند؛ این ماسه ها موجب انتقال آب باران به لایه زیرین می شود تا گیاهان را آبیاری کند. آبهای اضافی به لایه زیرین – متشکل از قلوه سنگ با فضاهای تو خالی بسیار – جریان پیدا می کند؛ جایی که سیستم سنسورهای حساس به کنترل سر ریز آب در دوره های خشکی کمک کرده تا میزان آب مورد نیاز را تامین کند. بسترهای کاشت مشتمل بر گونه های متنوع چمن علفی است و تخته های چوبی با طرح های قرمز نقاشی شده لا به لای آن تعبیه شده است.
بخش کانونی پارک
بخش کانونی پارک صفه وسیعی است که ۶ متر طول داشته و از ترکیب فولاد و الوار سخت صنوبر ساخته شده است. این صفه در میان بسترهای کاشت مکانیابی شده و با ایجاد خرده فضاهای مختلف، فضاهای کوچک و صمیمی را در پارک خلق کرده است. در خرده فضاهای مذکور، نیمکتهای طراحی شده جانمایی شده اند.
این بازسازی دلیل دیگری است که نشان می دهد حل مسائل در شهرها، می تواند به موفقیتهای چندمنظوره منجر شود. در این مورد نه تنها مشکل طغیان رودخانه و سیل با بازسازی دیواره هایی که محیط شهر هستند، حل شده، بلکه سایت تاریخی در این بخش شهر احیاء و به مکانی زیست پذیر و ماندنی برای آیندگان بدل شده است. علاوه بر این، پارک – بام زیبایی را خلق کردند که نه تنها فضای سبزی را به شهر اضافه کرد، بلکه طبق برداشتهای اخیر، مقصدی مطلوب هم برای افراد محلی و هم برای توریست هایی است که برای لذت بردن از فضای اجتماعی و نیز مناظر زیبای آن، به این محل می آیند.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن تصاویر این پروژه به لینک زیر مراجعه کنید:
