پرونده اکسپوی میلان

اکسپو ۲۰۲۰ در شهر دبی فرصت مغتنمی است که اگر به نقش منظر در طرح ریزی آن دقت شود می توان شاهد بروز و تجلی «منظر نمایشگاهی» باشیم، عرصه ای که در آن معماران منظر، فضاهایی تعاملی، پایدار و خاطره انگیز می آفرینند.

واترمن معتقد است که اکسپو علی رغم ظاهر فریبنده و جذابش که قصد دارد دنیایی بهتر را نوید دهد در واقع یک کلاه گشاد است که توسط غول های تجاری به سرمان می رود.

در موضوع اکسپو باید معماران منظر بیشتری را به چالش کشید تا وارد این مباحث و گفتمان ها شوند، چرا که معماری منظر حرفه‌ای است که می تواند به خوبی رابطه بین انسان و طبیعت را درک کند و برآن تاثیر بگذارد.

اکسپو سال 2015 در شهر میلان ایتالیا، با موجی از انتقادات همراه بود و حضور کوکاکولا، مک دونالد و نستله هم به رونق این نمایشگاه کمکی نکرد.

بازدیدکنندگان در پاویون با پیروی از سفر زنبور عسل در میان چمنزارهای بریتانیا، تجربه ای منحصر به فرد را برای رسیدن به کندوی عسل پشت سر می گذارند.

پاویون چین اهمیت ویژه‌ای به محوطه خارجی داده، طراحی باغچه های گل و فضای نشستن در قسمت‌های مختلف حس دعوت کنندگی برای بازدیدکنندگان ایجاد می کند.

غرفه اتریش نمونه ای زنده از سیستم های مرکب را ایجاد کرده که طبیعت و تکنولوژی را در هم می آمیزند و تجربه ای خوشایند را ایجاد می کند.

آلمان از خود به عنوان منظری پرطراوت و حاصلخیز، پر از ایده هایی برای تغذیه ی آینده انسان، یاد می کند. این غرفه، ضمن دعوت مهمانان به فعالیت کردن، به وضوح اهمیت کردار با احترام با طبیعت را برای تهیه غذا در آینده ترسیم می کند

غرفه برزیل دارای شبکه ای نرم و منعطف است که با هدف گرد هم آوردن مردم و تحریک کنجکاوی آنان طراحی شده است.