پرونده اکسپوی میلان شامل معرفی و نقد نمایشگاه جهانی ۲۱۰۵ میلان و غرفه برخی کشورهای حاضر در آن به همراه آموزه هایی است که می تواند در تجربیات آتی سودمند باشد.
هرتزوگ معتقد است که ما بیش از همه باید بر این سیستم مضحک نمایش غرورملی که درغرفه ها ارائه می‌شود چیره شویم. تاکید باید بر محتوا باشد نه بر جارزنی معمارانه.
ایده غرفه لهستان در اکسپوی 2015 میلان، برگرفته از شکوفه زارها و باغ های میوه لهستان است که برای منظر و اقتصاد لهستان بسیار مهم و حیاتی است.
غرفه برزیل بیش از آنکه سعی بر شاخص شدن در بین ملل را داشته باشد، به آرزوی کنجکاوی الهام بخش قلمرو و مردمش معنا می بخشد تا بتواند روابطی جدید ایجاد کند.
عنصر مرکزی طراحی غرفه آلمان، پناهگاه هایی معنادار و پوشیده از غشاء و به شکل جوانه های گیاهان به نام نهال های اندیشه هستند.
غرفه اتریش نمونه ای زنده از سیستم های مرکب را ایجاد کرده که طبیعت و تکنولوژی را در هم می آمیزند و تجربه ای خوشایند را ایجاد می کند.
پاویون چین با موضوع سرزمین امید اهمیت ویژه ای به محوطه خارجی داده و طراحی باغچه های گل و فضای نشستن در قسمتهای مختلف حس دعوت کنندگی ایجاد می کند.
بازدیدکنندگان در پاویون انگلیس با پیروی از سفر زنبور عسل در میان چمنزارهای بریتانیا، تجربه ای منحصربفرد را برای رسیدن به کندوی عسل پشت سر می گذارند.
اکسپو سال 2015 در شهر میلان ایتالیا، با موجی از انتقادات همراه بود و حضور کوکاکولا، مک دونالد و نستله هم به رونق این نمایشگاه کمکی نکرد.
برای اکسپو باید معماران منظر را به چالش کشید چرا که این حرفه می تواند به خوبی رابطه بین انسان و طبیعت را درک کند و بر آن تاثیر بگذارد.
واترمن معتقد است که اکسپو علی رغم ظاهر فریبنده و جذابش که قصد دارد دنیایی بهتر را نوید دهد در واقع یک کلاه گشاد است که توسط غول های تجاری به سرمان می رود.
اکسپو ۲۰۲۰ در شهر دبی فرصت مغتنمی است که اگر به نقش منظر در طرح ریزی آن دقت شود می توان شاهد فضاهایی تعاملی، پایدار و خاطره انگیز در آن بود.