سیستان و بلوچستان گنجینه ای است از نیایش های باستانی، افسانه ها و داستانهای بومی و حماسه های شاهنامه تا اقلیم منحصربفرد آن که کویر را به دریا پیوند می زند.
تامین سرویس بهداشتی در سفر از چالشهای اساسی پیش روی گردشگران است که در صورت عدم پاسخگویی مناسب ممکن است باعث تخریب منظر بومی مقصد شود.
بکارگیری هنر زیبای کپربافی و زندگی در کپر می تواند تجربه ای ناب و فرصتی استثنایی برای حل مسئله اسکان، رونق گردشگری و درک منظر فرهنگی منطقه مکران باشد.
غذاهای بومی روستای درک به دلیل استفاده از ماهی با همه ذائقه ها سازگار نیست. تغییرات اندک در فرآیند تهیه غذا و بهبود کیفیت آنها موجب اقبال گردشگران خواهد شد.
با توجه به بافت بکر منطقه درک و قرارگیری کویر و دریا کنار یکدیگر و حس های متنوع، بزرگترین تفریح در این اقلیم سایه بانی است که در بافت پنهان شده است.
در مناطق توریستی، ساکنین بومی می توانند با ارائه خدمات به مسافران، علاوه بر آشنا کردن آنان با فرهنگ و رسوم شان، درآمد و پایداری اقتصادی نیز داشته ‌باشند.
تاثیر حضور گردشگر در یک منطقه دارای دو وجه است؛ وجه مثبت، سهولت زندگی و کاهش محرومیتها و وجه منفی، تغییر پوشش، گویش، معماری بومی و شاخصه های هویتی است.
در روستای درک، محیط طبیعی بکر، به صورت سلسله مراتبی از کویر به دریا می رسد. تجربه حواس در کنار هم باعث ایجاد حسی خاطره انگیز بین انسان با محیط می شود.
حواس انسان در تعامل با محیط روستای درک و ساحل بریس؛ فضایی را درک می کنند که عناصر موجود، حضوری برجسته دارند و بدون دخالت انسان، مکانی ناب به وجود آورده اند.
بررسی آیین و اساطیر بلوچستان، طرز فکر آنها را در گذر تاریخ نشان می دهد و این گستردگی آداب و رسوم پتانسیل مناسبی برای جذب توریست به منطقه است.
پیوند مردم بلوچ با طبیعت به علت عدم مواجهه مستقیم با مدرنیته همچنان پابرجاست و نمود آن در رفتار روزانه، اوقات فراغت، معیشت، صنایع دستی و تغذیه مردم دیده می شود.
شیوه نامگذاری در مناطق مختلف می تواند نمایانگر زوایای پنهان و ناآشنای فرهنگ آنها باشد، زیرا در انتخاب اسم بخشی از تاریخ و ارزشهای قومی انتقال پیدا می کند.