هدف طراحان عرفه برزیل در اکسپوی میلان، آمیختن معماری و خلق پرده های نمایشی متنوع برای بازدیدکنندگان است، همراه با تجربه ای که ارزشهای برزیل و آرمانهای کشاورزی و دامداری خود را بر اساس موضوع “تغذیه جهان با راه حلهای نوین” انتقال دهد. غرفه برزیل بیش از آن که ساختمانی موقت باشد، فضایی برای غوطه ور شدن در احساسات و شامل اطلاعات تکنولوژی پیشرفته، تاثیرات متقابل و یادگیری است.
ایده ای که الهام بخش شبکه ای نرم، منعطف و غیر متمرکز بود، در هر وجه بنا قابل مشاهده، و نمایانگر پلورالیسم این کشور است. در میان بیش از 130 غرفه، غرفه برزیل فضایی برای مکث ایجاد می کند که به قصد ایجاد فضایی عمومی برای گرد هم آوردن مردم و تحریک کنجکاوی طراحی شده است. (تصویر 1)
حجم و چینش غرفه برزیل
حجم بزرگی که همچون فرهنگ برزیل نفوذپذیر است، به روی مخاطبان باز شده و گذرگاهی در میان گونه های گیاهی متعدد کاشته شده در کشورمان ایجاد شده است. رنگهای خاکی سازه فلزی، این “برزیلی بودن” را برجسته می کند و حرکت تدریجی بین بیرون و درون غرفه، مرزهای جداکننده معماری و نقاشی پرده های نمایشی را از بین می برد. سازه ای کششی که مکان هایی غیر منتظره برای فراغت و استراحت ایجاد کرده، همچون استعاره ای از یک شبکه است.
با پیروی از سنت مدرنیسم برزیل و غرفه هایش، به راهروهای بزرگی می رسیم که ارتباط بین فضاهای مختلف را تقویت می کنند. تم های متفاوت از خوشه های توزیع شده در طبقه اول غرفه الهام گرفته شده است. آنها بر اساس ایده هایی همچون تغذیه، کشاورزی خانوادگی، جنگلداری و ادغام بین کشاورزی و دامداری شکل گرفته اند. جعبه های حاوی گیاهان بر اساس شبکه ای عمود بر هم، برای ایجاد مسیرهای غیر مستقیم که از انحنای رودخانه آمازون الهام گرفته شده، سازماندهی شده اند. (تصویر 2)
این شبکه دکارتی با مناظر طبیعی ارگانیک، در بازی بر هم نهی و دیالوگ بین دست انسان و نیروهای طبیعی، بازی می کند. در حین پیاده روی در این مسیر، بازدیدکنندگان با میزهایی تعامل برانگیز مواجه می شوند و می بینند که چطور این شبکه در شاخص کردن مسیر سیال بین تم ها نقش دارد.
حجمی که در بخش پشتی غرفه قرار گرفته، فضاهای نمایشگاه را در خود جا داده و شامل یک تالار کنفرانس، یک فروشگاه تبلیغاتی، یک کافه، یک سالن، یک رستوران و امکانات اداری است که توسط آتریومی بزرگ، که نور طبیعی را به ارمغان می آورد، به هم پیوسته شده اند. (تصویر 3)
هنرمندان و طراحان برزیلی برای به نمایش گذاشتن کارهایی دعوت شدند که نوآوری هایمان را در کنار تجهیزات تعامل برانگیز نشان دهند؛ این تجهیزات، انقلابی فنی را در زمینه صنایع غذایی برزیل، که تا حد زیادی حاصل تحقیقات شرکت هایی همچون EMBRAPA است، نشان می دهد.
پایداری در هر جایی دیده می شود؛ از سیستم ساختارگرایی و ساختارشکنی حاصل از مدول های پیش ساخته، تا مکانیزم های استفاده مجدد از آب و بکارگیری مواد تایید شده و تجزیه پذیر. منطقی بودن این معماری موقت، به عنوان بخش مهمی از این تجربه، نشان می دهد که خلق معنا و محتوا با تعداد کم منابع و اثرات زیست محیطی اندک، امکانپذیر است.
هدف غرفه برزیل در اکسپو میلان 2015، نمایش عناصر جدید در حضور مرسوم این کشور در چنین رویدادی است و در نگاهی به آینده، این غرفه در پی آن است که نشان دهد برزیل در جنبشی دائم و در مسائل بسیار مهم بشری همچون کشاورزی و دامداری، به مرتبه ای عالی دست یافته تا بتواند پارادایم های جدیدی برای چگونگی ارتباط جامعه ما با محیط زیست خلق کند، چرا که محیط زیست به عنوان یک دگرگونی می تواند استراتژی های جدیدی برای کشورمان مشخص کند.
غرفه برزیل، بیش از آنکه سعی بر شاخص شدن میان تمامی ملل داشته باشد، به آرزوی کنجکاوی الهام بخش قلمرو و مردم مان معنا می بخشد تا بتواند روابطی جدید ایجاد کند که در ورای زمان برگزاری این رویداد اتفاق می افتد. غرفه برزیل باید نشان دهد که تغییر در راستای ایده های آرمانگرایانه تحقق پذیر و الهام گرفتن از راه حلهایی که از تم اکسپو پیروی می کنند، امکانپذیر است؛ تغذیه زمین، انرژی برای حیات.
این مقاله حاصل تحقیق و پژوهش دانشجویان معماری منظر پیرامون موضوع اکسپوی سال ۲۰۱۵ میلان و وفاداری غرفه کشورها به آن است که زیر نظر دکتر محمدرضا مهربانی گلزار گردآوری و تنظیم شده است.
