"گودالهای زیستی"، جوی هایی هستند که دو طرف آنها دارای شیب ملایمی بوده و با گیاهان و درختان پوشیده می شود؛ محور مرکزی این گودالها به عنوان زهکش عمل می کند.

خارج شدن حداکثر جامدات معلق از روان‌ آبها در طول تابستان، منجر به کاهش میزان فسفر، نیتروژن و مواد جامد معلق در این روان‌ آبها در طول سال می گردد.

مطابق با پژوهشی در میشیگان، سطوحی با شیب 2 درصد و عمق 4 سانتيمتر، بهترين ميزان نگهداری آب باران در حدود 87 درصد را داشته اند. تركيبي از شیب کم و عمق زیاد به وضوح موجب كاهش ميزان روان‌ آبها مي شود.