در این پروژه فضاهای سبز و زمینها برای انطباق با سیل موسمی، منعطف با آب طراحی شده اند؛ یک پل و سیستم مسیر انعطاف پذیر برای انطباق با جریان آب پویا و جریان مردم طراحی شده است. پلها و مسیرها، شهر و طبیعت، گذشته و آینده را به هم متصل می کنند؛ فضاهای انعطاف پذیر به طور موقت برای برآوردن نیاز استفاده شدید بازدیدکنندگان از سالن اپرا و مردمی که هنوز برای استفاده روزانه به دنبال صمیمیت و فضاهای سایه دار هستند، مناسب است. جریان رودخانه، جریان مردم و جاذبه اشیاء همه برای شکل دادن یک توافق پویا به هم بافته شده اند.

این موضوع از طریق تراسهای کاشت شده پر پیچ و خم، مسیرهای قوس دار، پلی مارپیچ، آبراهه های مدور و بسترهای کاشت و نیمکتهای منحنی به دست می آید. این پروژه به شهر یک هویت جدید بخشیده و در حال حاضر به عنوان شاعرانه ترین منظر تحسین شده است.
سایت و چالشها
در قلب شهر جین هوا (Jinhua)، شهری با جمعیتی بیش از یک میلیون نفر، آخرین تکه تالاب طبیعی ساحلی بزرگتر از 26 هکتار، توسعه نیافته باقی مانده است. این تالاب yanweizhou نامیده می شود و به معنی “دم گنجشک” است. در حال حاضر تالاب ساحلی با ساخت سالن اپرایی ارگانیک شکل حذف شده است.
قبل از اینکه پروژه پارکYanweizhou اجرا شود، 3 رودخانه که هر کدام از آنها بیش از 100 متر طول دارند، جوامع پر جمعیت منطقه را تقسیم کرده بودند. به دلیل این عدم دسترسی، امکانات فرهنگی شامل سالن اپرا و فضاهای سبز مجاور با کارایی کم مورد استفاده قرار می گرفت. 20هکتار باقی مانده تالاب ساحلی به وسیله معدن شن و ماسه تکه تکه و نابود شده بود.

تالاب موجود با رشد ثانویه تحت سلطه درختان صنوبر (Populus Canadensis) و گردو چینی (Pterocarya stenoptera) پوشیده شده است و زیستگاهی برای پرندگان بومی مانند مرغ ماهی خوار ایجاد کرده است.
شرایط سایت، چهار چالش بزرگ را پیش روی معمارمنظر می گذارد:
- چگونه تکه های باقی مانده زیستگاه ساحلی می تواند در حالی که به ساکنین مرکز متراکم شهری هم امکانات ارائه می دهد، حفظ شود؟
- چه رویکردی برای کنترل سیل باید استفاده شود؟ (پیشگیری با دیوار حائل بتنی مرتفع یا همکاری به وسیله اجازه دادن به طغیان سیل در پارک)
- ساختمان ارگانیک شکل موجود چگونه می تواند با محیط اطراف برای تولید یک منظر منسجم که یک تجربه منحصربفرد برای بازدیدکنندگان فراهم می کند، متحد شود؟
- در نهایت و از همه مهمتر، چگونه بخشهای مجزای شهر می توانند با منظر طبیعی ساحلی برای تقویت جامعه و هویت شهر جین هوا مرتبط شوند؟
استراتژیهای طراحی: منظر منعطف
تاکتیکهای انطباقی برای حفظ و ارتقاء زیستگاه باقی مانده
اولین استراتژی انطباقی، استفاده کامل از معادن شن و ماسه ساحلی موجود با حداقل مداخله بود. در این راه با حفظ ریز زمینهای موجود و پوشش گیاهی، به زیستگاههای متنوع اجازه تکامل در طول زمان داده می شود. تنوع زیستی منطقه از طریق افزایش گونه های بومی تالاب اقتباس شده و افزایش یافته است. این غنی سازی، به ویژه گونه هایی که غذا برای پرندگان و حیات وحش تهیه می کنند، تنوع زیستی را افزایش می دهد.

ناحیه منعطف با آب و طراحی کاشت
جین هوا با توجه به آب و هوای موسمی خود از جاری شدن سیل سالانه رنج می برد. برای یک مدت طولانی استراتژی کنترل سیل، ساخت دیوار حائل بتنی مقاومتر و مرتفع تر برای ایجاد زمین ارزان به منظور توسعه شهری بود. این دیوارها در امتداد رودخانه ها و جلگه های ساحلی در حالی که در نهایت نیروی مخرب سیلهای سالانه را تشدید می کنند، رابطه صمیمی بین شهر و پوشش گیاهی و آب را نیز قطع کرده اند.
متعاقب این فرمول، دیوارهای بلند سخت برای محافظت از بخش باقی مانده تالاب ساحلی از سیلهای 20 و 50 ساله ساخته شده یا برنامه ریزی شده بود که ساخته شود. این دیوارهای حائل امکان ایجاد پارک بر روی آب را فراهم می کند، اما اکوسیستم پویا و باشکوه تالاب را نابود می کند. بنابراین معمارمنظر با استفاده از راهکار پر و خالی کردن، یک راه حل برای تعادل اندیشیده است و با ایجاد یک خاکریز رودخانه ای تراس دار که پوشیده از گیاهان بومی سازگار با سیل است، ارتباط برقرار کرده است.

مسیرهای پیاده مقاوم در برابر سیل و سالنها با تراسهای پوشیده شده با پوشش گیاهی، شرایط را برای علفهای بلند که بومی زیستگاه ساحلی هستند، غنی می کند.


بنابراین هیچ آبیاری یا حاصلخیزسازی در هیچ زمانی از سال ضروری نیست. خاکریز تراس بندی شده، طوفان آب از سمت پیاده رو بالادست را تصفیه و اصلاح می کند. اگر چه طراحی و استراتژیهای به کار رفته تنها یک بخش کوچک در مقایسه با اداره صدها کیلومتر خاکریزی رودخانه ای است، اما پروژه پارک Yanweizhou یک جایگزین و راه حل زیست محیطی انعطاف پذیر برای مدیریت سیل در مقیاس بزرگ را نمایش می دهد.

علاوه بر خاکریز رودخانه تراس بندی شده، ناحیه درونی به منظور ایجاد یک منظر انعطاف پذیر آبی از طریق استفاده گسترده از شن که مصالح دست دوم سایت است، کاملاً نفوذپذیر است. از شن برای ناحیه عابر پیاده استفاده می شود، چرخه آبراهه ها با کاشت درختان تکمیل شده و پیاده رو بتنی نفوذپذیر برای مسیرهای دسترسی با وسیله نقلیه و پارکینگها استفاده می شود. تالاب داخلی در فضای داخل برای پیش بردن آب رودخانه از طریق نفوذ در لایه های شن طراحی شده است. این فرآیندها کیفیت آب را به طور مکانیکی و بیولوژیکی برای قابل شنا کردن آن بهبود می بخشد. یک پل عابر پیاده انعطاف پذیر، طبیعت و شهر، گذشته و آینده را به هم مرتبط می کند.

یک پل عابر پیاده در میان دو رودخانه خزیده و بین پارک در دو ناحیه شمالی و جنوبی شهر ایجاد ارتباط کرده و شهر را به پارک نوساز Yanweizhou در داخل رودخانه متصل کرده است (تصویر 01 و 08). طراحی پل از سنتهای محلی رقص اژدها در طول فستیوال بهار الهام گرفته است. برای این جشن خانواده های زیادی نیمکتهای چوبی خود را برای ایجاد یک اژدهای طولانی رنگارنگ که در میان مزارع و در امتداد مسیرهای باریک خاکی می پیچد، متصل می کنند. نوازندگان ناقوسها را به صدا درمی آورند و به همراه خواندن و رقصیدن و داد زدن روستاییان از جوان و پیر، بر طبلها می کوبند. اژدهای ساخته شده با نیمکت از نظر طول و فرم برای پیوستن یا ترک کردن جشن انعطاف پذیر است. اژدها مطابق با جریان مردم خم می شود و می پیچد.

همانند اژدهای ساخته شده با نیمکت در جشن، “پل اژدهای نیمکتی” نه تنها حاکی از شکل جشنی است که در منطقه انجام می شود، بلکه رابطه ای است که یک فرهنگ و هویت اجتماعی را که برای یک منطقه منحصربفرد است، تقویت می کند. به عنوان زیرساخت منعطف با آب، پل جدید بالاتر از سطح سیل 200 ساله است، در حالی که رمپهای ارتباطی پارک تالاب ساحلی می توانند در طول سیل 20 ساله و بیشتر زیر آب بروند. سیل پارک را برای مدت کوتاهی می پوشاند. پل همچنان بالای تکه محفوظ پیاده رو شناور بوده و به توریستها امکان یک ارتباط صمیمی با طبیعت داخل شهر را می دهد. رمپهای زیاد پل یک دسترسی انعطاف پذیر و راحت به عمارت از موقعیتهای مختلف شهر، منطبق با جریان حرکت مردم ایجاد می کند.

معمارمنظر، پل را نه تنها برای تقویت جشن و سنتهای بومی، بلکه به عنوان یک شکل هنری که با یک ترکیب خیره کننده و رنگارنگ از قرمز روشن و تونالیته زرد که با نورپردازی شب تقویت می شود، طراحی کرده است. تمام 700 متر طول پل ترکیبی از سازه فولادی با نرده های فایبرگلاس و کفپوش بامبو است. پل اصلی 5 متر عرض دارد، با رمپهایی به عرض 4 متر. این پل رسماً پل بایوگ (bayong) یا پل هشت سرود به یادبود هشت شعر معروف نوشته شده در دوران باستان درباره منظر اطراف سایت نامیده شده است. این پل واقعاً یک پل انعطاف پذیر است که منطبق با جریان رودخانه و جریان حرکت مردم و در عین عامل اتصال شهر و طبیعت، آینده و گذشته است.

فضاهای انعطاف پذیر برای یک تجربه پویا
سالن اپرای تخم مرغی شکل بزرگ، چالشهای قابل توجهی پیش روی معمارمنظر قرار داد. اول شکل ساختمان به جای پذیرفتن استفاده کنندگان و منظر، تمایل به دفع کردن آنها دارد. بنابراین چالش اول ابداع فرمهای نوآورانه بود که بازدیدکنندگان را پذیرفته و جذب کند. در مرحله دوم، فضای اطراف ساختمان نیاز داشت که مخاطبان اپرای بزرگ را در خود جای دهد و همچنین نیاز به فضاهای صمیمی و سایه های وسیع داشت. در نهایت طراحان با مشکل چگونگی ادغام جسم بزرگ ضد سیل با پیاده روی اسکله مانند سیل پذیر به چالش کشیده شده بودند.

طرح از منحنی ها به عنوان زبان اولیه، از جمله پل منحنی شکل، تراسها و بسترهای کاشت، نوارهای سنگ فرش متحدالمرکز سیاه و سفید و مسیرهای پیچ و خم دار که فضای سبز و فعالیت تخم مرغی شکل و مدور را تعریف می کردند، استفاده می کند. سازماندهی فضاها و طراحی فرمها، یک سطح بزرگ سنگفرش شده برای مخاطبان زیاد در طول رویدادهای خانه اپرا ایجاد کرده است. با این حال فرم و گنجایش آلاچیق ها فضاهایی برای فرد، زوجها و گروههای کوچک ایجاد کرده است.

زمین پویای پیاده رو و الگوهای کاشت، آبراهه ها و بسترهای کاشت مدوری تعریف می کند که به طور متراکم با درختهای بومی و گیاه بامبو کاشته شده و نیمکتهای طولانی از جنس فایبرگلاس محدود شده است.

آبراهه های مدور و تکه های کاشته شده شبیه امواج قطرات باران روی رودخانه است. این منحنی ها و دایره ها زبان الگوی وحدت بخش هستند که ساختمان و محیط زیست را با هم به سمت یک توازن تمام و کمال ادغام می کنند. منحنی های معکوس به طور همزمان به شکل و مقیاس ساختمان مربوط بوده در حالی که تشکیل یک شکل متضاد در مقیاس بشر داده و فضا را برای گردهمایی صمیمی تر محصور می کند. آنها همچنین بافته ای از جریانهای پویا، مردم و اشیاء مادی که با هم تشکیل یک فضای دلپذیر، کاربردی و پرجنب و جوش را می دهند، منعکس می کنند.

موفقیت پروژه اثبات شده است. بعد از افتتاح پارک در ماه می 2014، به طور متوسط 40000 بازدیدکننده به طور روزانه از پارک و پل استفاده کرده اند. رسانه های محلی اعلام کردند: “تمام شهر دیوانه تنها یک پل هستند!” و در حال حاضر پارک Yanweizhou یک هویت جدید برای شهر جین هوا ایجاد کرده است.
این پروژه یکی از فینالیست های جایزه باربارا جونز است و در دو سالانه بین المللی معماری منظر در بارسلونا در 29 سپتامبر 2016 ارائه شده است.
منبع: +