حدود دو سال قبل، “بان کی مون” در روز جهانی اسکان، فضاهای جمعی را قلب تپنده شهرها نامید و دسترسی همگانی به آنرا موجب اعتلای جوامع بشری دانست. فضاهای جمعی مهمترین نقاط شکل گیری خاطرات جمعی، همبستگی اجتماعی و انتقال ارزشهای میان نسلها هستند. در سالهای اخیر، با رشد جمعیت ساکن در تهران و محدودیت اراضی شهری، فضاهای جمعی شهری از اولویت خارج شده و تهران روز به روز متراکمتر می شود. در این هنگام که فقدان فضاهای اجتماع پذیر بیش از هر زمان دیگری در تهران به چشم می آید، فضاهای نادری که این نقش حیاتی را بر عهده دارند نیز یکی پس از دیگری از دسترس جامعه خارج می شوند. یکی از مهمترین نمونه های اخیر، رواق فرهنگستان هنر در یکی از پرتراکم‌ترین نقاط شهر تهران بود که به دلیل قرارگیری در میان حجم انبوه ساختمانهای بلندمرتبه به یکی از فضاهای محبوب رهگذران برای استراحت و محلی برای برگزاری رویدادهای هنری و اجتماعی کوچک مقیاس تبدیل شده بود. چندی پیش به طور ناگهانی عابران خیابان ولیعصر شاهد محصور شدن این قلب تپنده شهری و محدود شدن دسترسی عموم به آن بودند. با محو شدن یکی دیگر از فضاهای جمعی شهری، گویی بار دیگر قلب تهران ایستاد!
| Once again, the heart of Tehran stood عکس از: www.instana.ir و توضیح از: مرتضی همتی / رواق فرهنگستان هنر / خیابان ولی عصر/ تهران/ تابستان 1396 |
