شهر نیویورک به عنوان یکی از بزرگترین کلانشهرها، یک مرکز جهانی برای صنعت، تجارت و ارتباطات به شمار می رود. نیویورک یک گذشته صنعتی دارد، جایی که در آن اسکله ها، انبارها، خطوط راه آهن و ستونها یک شهر مدرن و توسعه یافته را نشان می دهند. این شهر در طی دو قرن گذشته با مسائل شهرنشینی مواجه شده که راههایی را برای تغییرات در سیمای خود ارائه می دهد.
بین سالهای1960 تا 1970، مقامات شهری یک برنامه نوسازی شهری عظیم را آغاز کردند که در آن یک سری نواحی سبز در اطراف مناطق بزرگ صنعتی را به عنوان یک محله مردم پسند پیش بینی کردند. بعضی از آن میراث نمادین برنامه شامل پارک مرکزی، چشم انداز پارک، پل بروکلین، سیستم مترو، خطوط حمل و نقل عمومی بالا و آسمانخراشها می شود. اما اختلاف نظر بر سر بهترین راه برای رسیدن به این اهداف، باعث به وجود آمدن یک منظره تکه تکه شد.
مانند بسیاری از زمینه های طراحی، طراحی شهری نیز در حال حرکت رو به جلو و پشت سر گذاشتن مفهوم شهر خودرو محور است. امروزه شهروندان شهرها را می سازند و شهرها برای آنها ایجاد می شود، به عبارتی ایده شهرهای انسان محور تقویت می شود. در سال 1998، شرکت توماس بالسلی و همکاران مسئول طراحی یک پارک 25 هکتاری شد. این پروژه بلند پروازانه شامل هفت مرحله ساختمان سازی بود.
تجلیل از گذشته صنعتی نیویورک
این تفسیر، موجب یک تغییر و تحول بزرگ در آبنما شد. بر خلاف دیگر پارکهای دارای آبنما در شهر نیویورک، آبنمای پارک ریورساید جنوبی از طریق یک پروژه توسعه شهری که اخیرا اجرا شده به طور مستقیم به شبکه شهری منهتن متصل می شود. این طرح جامع نه تنها با هدف ساختن مجدد جامعه در کنار آب است بلکه برای تجلیل از گذشته صنعتی نیویورک نیز هست.
پارک ریورساید یک سری فضاهای معماری و طراحی منظر را که ویژگیهای تجربی مجموعه را از هم متمایز می کند، با هم ترکیب کرده است. طرح کلی آن به سه ناحیه تقسیم شده و یک مثال عالی از ترکیب فضاهای فعال و غیر فعال است.
فرصتی برای اندیشیدن
دروازه جنوبی با باغچه های تفسیری خود، از جایگاه ویژه ای برخوردار شده است که برای تفکر طراحی شده است و به بازدیدکنندگان فرصتی برای انزوا و خیره شدن در گیاهان زیبا مانند علف فیل، طاووسی، چمن شعله ور و درختان بید را می دهد. این ترکیب هنری از انواع مختلف چمن، به صورت هندسه های لایه ای برای ایجاد یک منظر منحصر بفرد پیشنهادی قرار داده شده اند. مسیرهای پیاده روی در طراحی، حس اکتشاف برای کسانی که مسیر سنگی دنبال می کنند فراهم می کند و علفهای بلند آنها را به سمت آب هدایت می کنند.
پارک ریورساید به عنوان یک فضای عمومی موفق، کاربران را به لذت گردهمایی اجتماعی و طرحهای فرهنگی دعوت می کند. در طول فصل تابستان، اسکله محل برگزاری فیلم در هوای باز، آتش بازی و نمایشهای هنری می گردد. علاوه بر این همه نوع فعالیتی در عرصه های بازی و تراسهای کافه برگزار می شود. دوستداران ورزش، دونده ها، کسانی که پیاده روی می کنند و دوچرخه سواران از سیستم گردشی، دامنه ها، گردشگاه ها، و مسیر دوچرخه بهره می برند. ایجاد یک فضای پویا بدون در نظر گرفتن دسترسیهای آن، بی معنی است. مسیرهای عابر پیاده نقش مهمی در ترافیک شهر بازی می کنند. آنها غریبه ها را برای کشف نواحی شهری جذب می کند.
یادآوری گذشته
طراحان تصمیم گرفتند که با عناصر تاریخی موجود در منطقه کار کنند و ترکیبی از مصالح محلی مانند چوب، سنگ، شن و فلز را برای برجسته کردن دوران پیش از صنعت با هم تلفیق کند. سایبانهای فلزی که در امتداد رودخانه قرار دارند برای حفاظت مردم در طول روزهای آفتابی طراحی شده اند. در طول شب نیز ترکیبی از نورها که با سیستم نرده ها یکپارچه شده است، به آرامی پیاده روها را روشن می کنند.
یک فضای عمومی باز و ایده پردازی شده مانند پارک ریورساید خاستگاه درک درست از جنبه های محیطی، اکولوژیکی و اجتماعی یک پروژه در قبال جامعه است. این نوآوری نتایج مثبتی را برای شهر به ارمغان می آورد مانند تغذیه پارک از باران به صورت پایدار، کاشت پوشش گیاهی، زندگی سالم، تشویق به تناسب اندام، رفاه و بهره وری از انرژی مانند صرفه جویی در مصرف مواد، زمان و منابع مالی.
آزمایش، کشف خلاقیت و کار برای تعامل جامعه از جمله تجربیاتی است که به عنوان طراح باید با آنها درگیر شوید. این سایت به روابط شهروندان نیویورک روحی تازه بخشیده و برای ساکنان فرصتی را برای تجربه شهرشان از دیدگاه های مختلف فراهم می کند، جایی که در آن طراوت و سنت با هم زیستن وجود دارد.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن تصاویر این پروژه به لینک زیر مراجعه کنید:
