شهر بونیتو به تدریج به مقصد اصلی توریستهای مسافر برزیل تبدیل شده است. در منطقه ای که در گذشته شغل غالب مردم دامداری بوده است، ترویج گردشگری منجر به شکل گیری فعالیتهای جدید شده است. پس از مطرح شدن طرح توسعه، سیبرائی با هدف پشتیبانی از شرکتهای کوچک و بزرگ در حال ظهور در منطقه به عنوان محل استقرار ستاد جدید در بونیتو انتخاب شد.
این پروژه معماری با تاکید بر پایداری هم در ساخت و ساز و هم در بهره برداری از ساختمان طراحی شده است. همچنین در پیوند با ویژگی‌های جاذبه های طبیعی منطقه که در آن شفافیت و رنگ آب بسیار منحصربفرد است، تلاش بسیاری شده است.
هنگام انجام عملیات ساخت پروژه، طراحان به دنبال حداقل دخالت در خصوصیات طبیعی زمین بودند. این مداخله یک ترکیب مثلثی شیبدار به مساحت 6771 مترمربع بود. ساختمان با پوششی از کاشیها با طیف رنگی، یادآور آب رودخانه فورموسو (Formoso) در شاخه اصلی آن در شهر، حس شناور بودن ساختمان را به بیننده القاء می کند. از طرفی استفاده از رنگ نیلی در فضاهای داخلی یادآور آبهای در جریان در غار آبی شهر است. این غار آبی شاخص ترین مکان در شهر بونیتو است.
ملاحظات زیست محیطی ساختمان سیبرائی در بونیتو
به منظور کاهش اثرات مخرب زیست محیطی بنا در روند ساخت و ساز، در سازه آن عمدتاً از خرپاها و ستونهای فلزی استفاده شده است. دیواره های خارجی شیبدار از جنس شیشه به صورت سازگار با محیط زیست به کاهش شدت تابش نور خورشید به داخل بنا کمک می کنند.
عایقهای رطوبتی و حرارتی خارجی از جنس پلی اورتان و ملامین و پوشش فضاهای داخلی از جنس تخته های گچی است. نورگیرهای خطی در طبقه پیش آمده، به سمت آبنما قرار گرفته اند، به علاوه دریچه های لبه این طبقه درطول بنا باعث افزایش توان تهویه طبیعی شده و نیاز به تجهیزات مکانیکی تهویه در لابی را کاهش داده است.
در این ساختمان استفاده از پنل های فتوولتائیک، باعث خودکفایی در تامین انرژی شده و همچنین سیستم جمع آوری آب باران و مصرف آن در ساختمان پیش بینی شده است. زیربنای این ساختمان 718 مترمربع بوده و در 2 طبقه ساخته شده و در خود بخشهای اداری و اتاقهای آموزشی داخلی و خارجی را جای داده است. یک لابی به صورت چندمنظوره برای استفاده در زمان لزوم طراحی شده است.
