یکی از اقامتگاههای قابل توجه و تحسین برانگیز ریچارد میر، خانه داگلاس (۱۹۷۳) به ثبت ملی اماکن تاریخی و در لیست منابع فرهنگی شایسته حفاظت در ایالات متحده در آمد. این خبر بعد از تکمیل نوسازیهای گسترده املاک در سال ۲۰۱۱ اعلام شد و به این خانه وضعیت حقوقی اعطا شد تا حفظ آنرا برای نسلهای آینده تضمین کند.
مانند بسیاری از اقامتگاه ها در طول تاریخ، خانه داگلاس از یک رابطه پر بار معمار و مشتری شکل گرفت. صاحبان اصلی بعد از دیدن یکی از طراحی های اولیه میر (خانه اسمیت) بر روی جلد مجله با او تماس گرفتند و با هم برای پیدا کردن سایت مناسب برای خانه جدید خود همکاری کردند.
میر توضیح می دهد که یک روز من نامه ای از طرف یک خانم و آقا دریافت کردم. آقای داگلاس در پی این بود که من طرح خانه اسمیت را به آنها بفروشم. من حاضر به فروش طراحی ها نبودم، با این وجود به آنها پاسخ دادم که من حتماً مایل به طراحی یک خانه جدید برای آنها با خطوطی مشابه هستم. آنها هم پذیرفتند و من شروع کردم به طراحی یک خانه برای سایتی که آنها در یک بخش مسکونی در شمال میشیگان خریداری کرده بودند. پس از آن کارفرما اصرار به بررسی طراحی خانه های آن حوالی داشت. او از من خواست تا از کارم عکس گرفته و ارائه کنم که در نتیجه فوراً طراحی خانه توسط من را نپذیرفت. وقتی او شرط بام شیروانی را حذف کرد و با فروش سریع قطعه به دنبال سایتی دیگر گشت، یک همکاری بسیار لذتبخش آغاز شد.
با همکاری هم، سایتی چشمگیر در دامنه شیبدار جنگلی نزدیک بندر استرینگ میشیگان پیدا کردند که قبلاً ساختن بر روی آن بسیار دشوار تلقی می شد. میر به جنگ این چالش رفت و خانه ای ۵ طبقه از چوب و فولاد طراحی کرد که به رنگ سفید و کلاسیک میر در آمد تا همانطور که از میان درختان برخاسته، نقشی خنثی در طبیعت اطرافش داشته باشد. شیب به سمت کرانه دریاچه میشیگان است و ورود خانه به وسیله پل هوایی که به طبقه بالا متصل است، امکانپذیر است. نمای شرقی خانه داگلاس رو به جاده است و سطحی آن مات و بزرگ است و روزنه های مربع شکل و پنجره های باریک افقی دارد. این تار بودن یک روش برای بزرگ نشان دادن خانه است.
ریچارد میر توضیح می دهد که معمولاً وقتی مردم وارد خانه ای می شوند، انتظار دارند که فضای بیرون به داخل خانه آورده شود، اما در خانه داگلاس برعکس است؛ شما به بیرون و بر فراز دریاچه و به سوی درختان منتقل می شوید. بازدیدکنندگان همگی با تجربه ای که قبلاً نداشته اند آنجا را ترک می کنند. یقیناً این خانه ای از تضادهاست، برای مثال شما برای خارج شدن از خانه به جای پایین آمدن به سمت بالا می روید.
میر همچنین دستی هم در بازسازیهای اخیر داشته که توسط مالکان فعلی، مایکل مک کارتی و مارسیا مایرز صورت گرفت که خانه را در بازار و نیازمند تعمیر در سال ۲۰۰۷ پیدا کردند. البته هنوز از استحکام لازم بهره مند بود، آنها روند ۴ ساله بروزرسانی و تعمیر خانه را با تاکید بر حفظ یکپارچگی طراحی اصلی خانه پیش گرفتند.
میر ابراز می دارد که با تامل به تاریخ و طراحی خانه داگلاس، من بر این باور هستم که معماری تسهیل در ساخت چیزی است که به سمت وجودی فراتر از خودش و زندگی طولانی تر از هر فردی که درگیر ساختش است، می رود. در فکر کردن به ایده هایی که به معماری ختم می شوند نه تنها فکر کردن به زمینه ها و شرایط سایت، تاریخ، ساختمانهای اطراف، توپوگرافی و طبیعت محل در حوزه عمومی است بلکه درباره اینکه چه چیزی می تواند باشد، چه چیزی خواهد شد و چه معنایی برای جامعه آینده خواهد داشت را نیز شامل می شود. با وجود تمام تغییراتی که در دنیای امروز رخ می دهد، این مهم است که معماری ما را به سمت زیباییش سوق بدهد همانطور که معماریهای بزرگ همیشه اینگونه هستند.
منبع: +
