کاگالیپورا (Kaggalipura) یک شهر کوچک در 40 کیلومتری جنوب شهر بنگالورو (Bengaluru) است. سایت طرح یک زمین کشاورزی 3 هکتاری و یک باغ میوه است که در آن درختانی مانند انبه، ساپوت، موز، نارگیل، آووکادو و جک فروت رشد می کنند. فضاهای خالی مانند ویرانه های ناتمام در اطراف درختان میوه نیز به عنوان ایده اولیه طراحی مطرح شدند.
در این سایت فرصتهای طراحی مختلفی وجود دارد. یک محدوده دارای شیب اجازه می دهد تا یک سیستم جمع آوری آب باران برای استفاده و ارتقاء سیستم کشاورزی موجود، تعبیه شود. یک شیب تند چهار متری نیز به توده ساختمانی اجازه داد تا با کمترین خاکبرداری در سایت قرار گیرد. ضلع جنوبی طراحی در امتداد این شیب در دل زمین فرو رفته است و جلوی افزایش گرما را می‌گیرد، در حالی که ضلع شمالی رو به مناظر اطراف باز شده و از نور طبیعی استفاده می کند.
پشت بامهای ایجاد شده، حس تداوم را به کار تزریق می کنند و در حالی که ظرفیت گرمایی را افزایش می دهند، فضاهای زیر را نیز خنک نگه می دارند و فرصتهایی را برای کشاورزی در مقیاس کوچک را بر روی بامها ارائه می دهند.
ایده طراحی با فضاهای منفی چند منظوره آغاز شد که در زمینهای موجود، مانند ویرانه های ناتمام در اطراف درختان موجود طراحی شده بودند و در نهایت طی سالها با رشد گیاهان به بخشی از طبیعت تبدیل خواهند شد.
مصالح مورد استفاده در پروژه همه از منابع محلی و با حداقل دخالت تهیه شدند. تخته سنگهای بزرگتری که از محل حفاری استخراج شده بود، برای دیوار حائل استفاده شد، در حالی که سنگها و سنگریزه های کوچکتر به‌عنوان مصالح کف در حیاط ها استفاده شدند. در ساخت این ساختمان از سنگ تراشان، هنرمندان و صنعتگران محلی استفاده شد که در روستای کاگالیپورا و اطراف آن، به شکلی در فعالیتهای ساختمانی مشغول بودند.
آجر کوره محلی به شکل خام خود از روستای مجاور تهیه شد. درزها با ملاتی که مخلوطی از آهک، خاک محل و حداقل استفاده از بتن بود، پر شدند. قصد بر این بود که دیوارهای آجری به عنوان دیوار باربر اصلی به شکل خام، مستحکم و آشکار بدون هیچگونه گچ بر روی آن باقی بماند و کل سازه یک سازه باربر باشد.
هدف طراحی این بود که کل پروژه، چه بخشهای ساخته شده و چه ساخته نشده، برای عملکردهای چندگانه ایجاد شوند و در طول زمان از آنها برای فعالیتهای متنوعی استفاده شود.
الزامات اولیه کارفرما برای یک خانه در مزرعه، که گهگاه مورد استفاده قرار می گرفت، ساخت در چنین مقیاسی را تضمین نمی کرد، بنابراین پیشنهاداتی برای اصلاح جزئی ارائه شد. در عوض، فضاها به گونه ای طراحی شده اند که انعطاف پذیر بوده و میزبان عملکردهای مختلف باشند و یکی از اهداف طراحی اولیه برای حمایت از جامعه محلی و فعالیتهای آنرا برآورده کنند. ساختار متناوبی از فضاهای ساخته شده و ساخته نشده اجازه می دهد تا عملکردها در داخل فضاهای منفی رخ دهند.
به عنوان مثال، کلاسهایی برای کودکان مدرسه محلی ممکن است در داخل این فضاها برگزار شود، در حالی که حیاط باز ممکن است به عنوان فضایی برای غذا خوردن و بازی کودکان استفاده شود.
یا در حالتی دیگر حیاط باز می تواند کلاس درس و پله ها به مکانهای نشیمن برای تماشا تبدیل شوند. در نمونه ای دیگر، ممکن است برنامه هایی برای حمایت از صنعتگران محلی در حال رشد انجام شود. در این حالت، گذرگاه محصور شده با سکوها می تواند به نمایشگاه کارهای صنعتگران تبدیل شود، در حالی که فضاهای منفی و محوطه های باز می توانند به کارگاههایی برای صنعتگران تبدیل شوند تا کار خود را تمرین کنند، آموزش دهند و بفروشند.
ویرانه های پرکاربرد
بناهای ساخته شده و فضاهای آزاد، همدیگر را کامل می کنند، فضاهای ساخته نشده به شکل ویرانه و حفره هایی که در اطراف درختان موجود قرار دارند، برای فعالیتهای مختلف استفاده می شوند. این حیاط ها می توانند به عنوان خانه، مهد کودک یا مدرسه ابتدایی مورد استفاده قرار گیرند. مردم روستا می توانند از این فضاها برای فعالیتهای اجتماعی یا گردهمایی استفاده کنند یا به عنوان محل اقامت هنرمندان که در آن هنرمندان نزدیک می توانند بیایند و بمانند تا مهارتها و دانش خود را در بین مردم روستا گسترش دهند.
