تاثیرات متنوع اجتماعی و اکولوژیکی پارک فرهنگی تیانجین

فرهنگ دانش، تجربه های شخصی و تصوراتی است که از یادگیری ساده به سلیقه شخصی و زیبایی معنوی ما تبدیل می شوند و بخشی از آگاهی و دنیای ما می گردند. اهمیت توسعه فرهنگی برای هر فرد و گروه یک امر بدیهی است و بنابراین به وضوح بهترین گزینه شهرداری تیانجین برای سرمایه گذاری، گسترش مرکز فرهنگی در قلب شهر بود. شهر تیانجین (Tianjin) یک شهر بسیار بزرگ با جمعیت ۱۳ میلیونی، پنجمین شهر بزرگ چین است که بسیار صنعتی و مدام در حال تحول است و به عنوان بندرگاه برای شهر پکن به کار می رود و با قطار پر سرعت نیم ساعت با آن شهر فاصله دارد.

تلاش برای حفظ فرهنگ شهر

شهر تیانجین در تلاش برای حفظ فرهنگ خود، بزرگترین مرکز فرهنگی شهر را ساخت که با مساحت ۹۰ هکتاری برای کل طبقات، دارای اتاقهایی بیش از حد نیاز برای موزه است، اما یک گالری هنری، کتابخانه، تئاتر، موزه تاریخ ملی، پارک آفتاب، میدان شهری و موزه علم و فناوری نیز دارد.
مساحت پروژه روی هم رفته یک میلیون متر مربع است که ۴۷۰ هزار متر مربع آن زیر سطح زمین قرار دارد و تمام مسیرهای اتوبوسها، پارکینگ، مسیرهای عابر پیاده و مترو در داخل و خارج شهر در آن تعبیه شده است. این پروژه حول یک دریاچه مصنوعی ساخته می شود که محدوده تئاتر بر آن مشرف خواهد بود. آب این دریاچه، افراد را به استراحت کردن، پیشرفت شخصی و کشف فعالیتهای قابل توجه جدید تشویق می کند.

شرکتهای چینی و بین المللی با یک رویکرد روشنفکرانه تر پروژه هایی از این قبیل را طراحی کرده اند و از میان آنها Atelier Dreiseitl بر روی طرح جامع منظر کار کرده است که این بار به روش بوم شناختی (اکولوژیکی) به یک بخش جدایی ناپذیر از هدف توسعه تبدیل شده است. این شرکت در زمینه دوام پذیری محیطی، هیدرولوژی شهری، مهندسی محیطی و معماری در سال ۱۹۸۰ بنا شد. آنها جایزه “گواهی افتخار طرح برجسته” را در زمینه کیفیتهای زیبایی شناختی انکارناپذیر پروژه به دست آورده اند.
موضوعات محیطی طرح مانند آلودگی، نیاز به آب این کلانشهر، حوادث طبیعی مانند سیل و تغییرات جوی را با اقداماتی خاص مورد توجه قرار گرفته اند تا به دوام محیطی و قابلیت تاب آوری بیشتر با محیط دست یابند.
قابلیت تاب آوری، یک واژه کلیدی است که به معنای سرعت هر سکونتگاه برای برگشت به مرحله اولیه اش پس از قرار گرفتن در معرض فشار محیطی خاص است که آن را از حالت ابتدایی اش دور ساخته است. دریاچه مصنوعی با مساحت تقریبی ۱۰ هکتار به طور چشمگیر به وسیله مرکز فرهنگی جدید احاطه شده است اما در واقع یک مخزن بزرگ است که به عنوان یک جاذبه محیطی به کار می رود و تمام بارندگیهای سطح زمین را از محل جمع می کند تا بتواند طوفانها را نیز کنترل کند. این امر به این معنی است که خسارتهای به وجود آمده در اثر رویدادهای غیر عادی را می توان به وسیله این دریاچه و سایر رودخانه های مصنوعی شهر کاهش داد.

رودخانه ای برای ذخیره آب

عملکردهای دریاچه به عنوان یک حوزه ذخیره آب در امتداد ساحل است که به شهر نیز مشرف است و از بالا آمدن آب شور اقیانوس جلوگیری می کند و بارندگی سطح زمین که به شبکه فاضلاب ریخته می شود را نگهداری کرده و در مواقع سیل وارد رودخانه می کند و موجب پخش تدریجی و جذب آن به زیرزمین می شود. علاوه بر این، وجود ترانشه های نگهدارنده نامتمرکز نیز موجب تصفیه آب به وسیله بیوتوپ تصفیه کننده می شود و سطح بزرگ آب تصفیه شده، یک اکوسیستم مستقل را ایجاد می کند که منجر به کاهش دمای بسیار زیاد شده و رشد گلها و جانوران محلی را تسهیل می کند.

اینجا خارج از مرکز فرهنگی و خود موزه بوده و یک نمونه ملموس از نحوه تبدیل شهرها و یک مدل برای راه حلهای محیطی پایدار است.

تغییر رفتار محیطی

مدیریت آب، نقش محافظت از محیط و کیفیت زندگی را به دوش می کشد و در جایی که یک شهر شلوغ ساخته شده، ماهیت بازآفرینی را به وسیله مکانهای ساخته شده در مقیاس انسانی تعریف کرده و توسعه می دهد. همانطور که خود شهر در جهت پایداری بیشتر رشد می کند، الگوهای قدیمی، رفتار و تفکر محیطی نیز تغییر می کنند؛ این یک مثال کاربردی است که شهروندان به اهمیت آب، مدیریت و قدرت و ارزش آن پی می برند.

طرحی برای تعامل اجتماعی

آسایش در هوای آزاد به وسیله سازماندهی استادانه فضاها حاصل می شود؛ مسیرهای بزرگ پیاده رو که هر کدام با کاربردی مشخص در ذهن طراحی می شوند و یک تجربه پیاده روی پویا را ایجاد می کنند. برای نمونه تا سمت شمال نزدیک تفرجگاه تجاری، یک گردشگاه خطی از درختانی وجود دارد که سرپناهی در مقابل بادهای سرد مغولی است و نزدیک آن یک مسیر دیگر وجود دارد که به وسیله نواحی سبز موجی شکل با بوته هایی مشخص شده است که به نظر می رسد نیمکتهای سنگی در آن از زمین بیرون آمده اند و مجددأ در سطح پائین تر، دریاچه واقعی وجود دارد که با باغهای ریشه ای به صورت نقطه نقطه در آمده و به وسیله منظر ساختمانها غنی شده است و بر سطح بازتابنده منعکس می شود.

در سمت دیگر رودخانه، یک مسیر برجسته از میدان عمومی در جلوی موزه پدید آمده و بازدیدکنندگان را به ورود دعوت می کند. اما نقطه کانونی پروژه، تئاتر بزرگی است که در سمت کوتاه تر دریاچه قرار دارد. پلکانی بزرگ بر دریاچه مشرف شده که در طرف مخالف آن یک جزیره مصنوعی ۱۰۰ متر مربعی با باغهای موضوعی دیده می شود.
برخلاف موزه های قدیمی که همه ما می شناسیم که یک محل گردآوری آثار را به وجود می آورند، این مجموعه فرهنگی تجربه شخصی را غنا می بخشد و به توسعه علایق مختلف از جمله خواندن، مطالعه، هنرها، تاریخ، علوم، موسیقی، محیط و روحانیت مکانها کمک می کند.

مرکز فرهنگی شبانه

موفقیت پروژه با تعداد افرادی اثبات می شود که همه ساعته در طول روز و شب در آنجا هستند و پیغام پروژه نیز این است که زمان برای پرداختن به فرهنگ در هر لحظه از روز وجود دارد. این مرکز در طول روز، یک مکان گردهمایی بوده و در شب نیز بسیار سرزنده است. در نتیجه مردم در مسیرشان به سمت تئاتر بزرگ در آن پیاده روی می کنند. برای تلطیف جو فضا، یک آبنمای موزیکال برجسته که از لاس وگاس وارد شده است، برای سرگرمی مردم کار می کند و مردم از گشت و گذار در زمان اضافه خود برای تنفس در هوای باز در منظر و فرهنگی موسیقیایی آن لذت می برند.

منبع: +