همه ما خواهان درس خواندن در موسسه‌ای هستیم که محیط بسیار الهام بخشی را برای درس خواندن در اختیارمان قرار دهد. معمولاً این محوطه دانشگاه است که شرایط را برای فکر کردن فراهم می‌آورد. اما همواره جای این تأمل وجود دارد که نکات ریزی که به شکل دهی فضا کمک می‌کنند، چه هستند؟ فضاهایی که نه تنها با تهییج دانشجویان به ایده‌پردازی آنها کمک می‌کنند، بلکه کل فرآیند را به محیطی دلنشین تبدیل می‌نمایند. موسسه‌ای در هلند به دقت اینکار را انجام داده است.
تغییر ورودی از پارکینگ
قبلاً ورودی این موسسه از طریق یک پارکینگ بوده است. به همین خاطر فضا به محیطی ساکت و غیرفعال تبدیل شده بود. این موضوع باعث افزایش نیاز به بازسازی و بسط ساختمان متصل‌کننده فضاهای درونی و بیرونی موجود برای محصلان و کارمندان به منظور دیدار، تعامل و ارتباط با یکدیگر شد.
ایده راههای ارتباطی
طراحان ایده جابجایی پارکینگ به لبه جنوبی محوطه و در قسمت میانی، ایجاد 3 پیاده راه یا راههای ارتباطی برای اتصال ساختمان موسسه به محوطه مسکونی را ارائه دادند. طراحی همه از این پیاده‌راهها از یک زبان مشابه طراحی ولی در زمینه‌های مختلف استفاده می‌کند.
فضای نیمه‌رسمی
ساختمان اصلی موسسه به داخل محوطه‌ای که فضاهای داخلی و خارجی به هم می‌رسند، گسترش یافته است. این فضا توسط قلوه‌سنگهایی تعریف می‌شود. محوطه نشستن، طراحی شده از جنس چوب، یک انتخاب عالی و راحت برای دانشجویان و کارمندان به منطور نشستن و انجام بحثهای رسمی و معمولی است. این قسمت در واقع امتداد ساختمان اصلی در فضای باز است. گیاهان گلدار این فضا را دلپذیرتر می‌کنند.
در پس‌زمینه، آمفی‌تئاتری با چشم‌انداز چمن و پیاده‌راههای پر پیچ و خم واقع شده است. اضافه کردن یک آمفی‌تئاتر در محوطه دانشگاهی، باعث افزایش میدان دید نسبت به اتفاقات اطراف محوطه می‌شود. همچنین فضایی برای دانشجویان به منظور جشن و برگزاری مراسم ایجاد شده است.
قلب سبز محوطه دانشگاه
مرکز یا قلب محوطه دانشگاه؛ جایی که سه پیاده‌راه به هم می‌رسند، دارای محوطه‌ای برای نشستن است. این فضا با صفی از گیاهان گلدار محاصره شده است. این گیاهان همانند دیواره‌هایی، فضاهای شخصی و نیمه‌شخصی به وجود آورده‌اند. این قسمت در فاصله دوری از آمفی‌تئاتر قرار گرفته و فضای به مراتب ساکت تری را برای دانشجویان جهت مطالعه و درس خواندن فراهم می‌آورد. در نزدیکی قلب محوطه دانشگاه، کوهی از درختان متشکل از 9 درخت سایه‌انداز، بسیار نزدیک به یکدیگر کاشته شده‌اند که فضایی دلچسب برای استراحت در روزهای سخت تابستان است.
در نهایت، پیاده‌راهها در محوطه مسکونی به پایان می‌رسند. در این فضا انتخابهای بیشتری برای نشستن و درختان سایه‌دار بیشتری نیز وجود دارد. در واقع کسی که در حال پیاده‌روی در این پیاده‌راهها است، متوجه می‌شود که از فضایی نیمه رسمی به فضای معمولی‌تر وارد شده است. لذت بردن از زیباییهای طبیعی اطراف این محدوده همراه با درختان نارون، توس، افرا و بلوط باعث شده است دانشجویان فعالیتهای بیشتری را در این فضا انجام دهند.
حرکت در محوطه دانشگاه از فضاهای نیمه‌رسمی به فضاهای معمولی تر است. این انتقال بسیار روان انجام می‌شود به طوری که ممکن است یک فرد اصلاً متوجه آن نشود. به طور حتم این کار یک عنصر کلیدی در ایجاد طراحی کارا و فراهم آوردن کششهای دیداری و روانی است. ممکن است برای یک فرد بسیار تعجب برانگیز باشد که چگونه این انتقال بسیار روان انجام شده است.
این انتقال روان با استفاده ماهرانه از پالتهای رنگی به عنوان مصالح منظر انجام شده است. از رنگ غالب خاکستری و سفید در کفپوشها، سایه‌هایی از قهوه‌ای در صندلیها و جداول کناره پیاده‌رو استفاده شده و همه این کارهای ماهرانه به وسیله خط زرد رنگی از گلهای آفتابگردان و یک درخت نارون با تنوع رنگ در فصول مختلف شکسته شده‌اند.
طراحی فضاهایی برای دعوت از دانشجویان به منظور برقراری ارتباط و تعامل با یکدیگر، بهترین راه برای سرزنده کردن و رونق یک محوطه دانشگاهی است. دانشگاه علوم کاربردی Fontys اینکار را با طراحی فضاهای نشستن انجام داده است. این قسمت برای هر موقعیتی که ممکن است در یک موسسه آموزشی اتفاق بیفتد؛ نظیر جشنواره، دورهمی، مطالعه دست‌جمعی و … طراحی شده است.
بهترین تلاش انجام گرفته، ایده تغییر مکان پارکینگ به لبه محوطه دانشگاهی و ایجاد قلب سبز آن به وسیله طراحی منظر بوده است. ایده راههای ارتباطی نیز به تاکید بر محیط های آموزشی مدرن که نیاز به دیوار ندارند و با استفاده از درختان سایه‌انداز ایجاد می شوند، کمک می‌کند.
منبع: +
