عموماً محیط شهری به عنوان محیطی بی روح و خسته کننده در نظر مردم تداعی می شود. هنر شهری به عنوان یک طرح خوب می تواند چهره یکنواخت محیط شهری را بازسازی کند.
مدت زمانی طول می کشد تا نماد و نشانه تاریخی در منظر شهر رشد کرده و به عنوان بخشی از آن شناخته شود. این مطلب برخی از نمادهایی جنجال برانگیز را معرفی می کند.
رویکرد کل گرای معماری منظر در تراکم انبوه شهر و فرآیندهای طبیعی مرتبط با آن می تواند دید ما به شهر به عنوان یک موجود زنده و واحد را به سمت پایداری سوق دهد.
شهر مرزی مریوان به علت دوری از پایتخت، علی رغم پتانسیلها و ظرفیتهای موجود از کانون توجه به دور مانده و این مساله بر معماری و منظر آن نیز تاثیرگذار بوده است.
در بندر لافت، ادراکات جزئی منظر شهری به واسطه عناصر خرد مانند بادگیرهای کوتاه و پهن و ادراکات کلی به واسطه وجود نظرگاهی رو به شهر و منظر دریا حاصل می شود.
در جزیره هرمز با بهره گیری از ظرفیتهای طبیعی و استفاده از استعداد زنان جزیره، توانسته اند هنر محیطی را با فرهنگ و سنت خود ترکیب کرده و هویتی ویژه بیافرینند.
از یان گل خواسته شد تا در این پروژه مشارکت داشته و مبلمان شهری انعطاف پذیری طراحی کند که مخاطبین فضا را جذب کند. نتیجه آن ساخت تاب های با سایه بان بود.
گنبد و گلدسته مساجد و بادگیر، عناصر شکل دهنده خط آسمان در بافت سنتی میبد هستند. این عناصر به جزء جنبه زیبایی، در خوانایی و آرامش روانی عابران نیز نقش دارند.
خیابان های مختوم به نقاط عطف شهر وظیفه مهمی هم در جهت تاکید بر بنای شاخص و هم در جهت حفظ هویت آن بنا دارند. بنابراین می بایست دارای ویژگیهای خاصی باشند.
