شهر مرزی مریوان به علت دوری از پایتخت، علی رغم پتانسیلها و ظرفیتهای موجود از کانون توجه به دور مانده و این مساله بر معماری و منظر آن نیز تاثیرگذار بوده است.
مصالح طبیعی نقش پررنگی در شکل دهی به خانه ها، تراسها و حتی مبلمانهای هورامان دارد؛ تا جایی که حتی صندوق کمک به مسجد جامع هم از یک تکه چوب تراشیده شده است.
آب جاری در رودخانه سیروان حالات مختلفی از بهره مندی از طبیعت مثل سکون و خروش را در طول مسیر خود برای بازدید کنندگان و افراد بومی منطقه فراهم آورده است.
به دلیل توپوگرافی منطقه هورامانات، جاده های آن دارای پیچ های تند و خطرناک هستند. عبور از آنها به صورت پیاده و سواره حس ترس و هیجان را در افراد بر می انگیزد.
با مداخله حداقلی و بکارگیری دیوار سنگی، فضای بازی مدرسه روستای هورامان، هویت خود را نمایش داده و در عین تأمین امنیت ارتباط بصری مناسبی با معبر ایجاد می کند.
راه پر پیچ و خم روستای هورامان، نقش ورودی را داشته و مانند نظرگاه هر لحظه تصویری جدید ارائه می دهد و با توجه به موقعیت کل روستا در نگاه اول درک نمی شود.
یادمان عنصری برای زنده کردن تاریخ یک کشور بوده که یادآور واقعه ای مهم است. در انتخاب فرم و مکان یادمان شهدا در کنار دریاچه زریوار سهل انگاری صورت گرفته است.
یادمان عنصری کالبدی است که با ذهنیت بیننده درگیر می شود. در این گزارش با بررسی یادمان شهدای مریوان و قزوین، راهکارهایی جهت عدم تکرار مناظر ناهمگون آمده است.
آرامستان روستای بلبر به وسیله حصاری از سنگهای طبیعی محصور شده است. سنگ قبرها نیز به صورت عمودی است تا بدین وسیله سطح زمین آرامستان همچنان سرسبز باقی بماند.
