ترکیب مرکب زبان سورئالیستی فیلم هتل بزرگ بوداپست با بن مایه کلاسیک روایی داستان و سبک بصری آن است که موجب وجود تقارن و پرسپکتیوهای شلوغ در فیلم می شود.