در همایش معماری منظری که اخیرا برگزار شد، مشخص شد که این رشته نقشی اساسی در شکل دادن شهرهایمان در آینده دارد. برای معماران منظر، زمینه و اساس طراحی، در چندین زمینه در طول دهه های اخیر به طور جدی تغییر پیدا کرده است. در تابستان گذشته در فیلادلفیا، در نشستی که در اواسط ماه ژوئن به همت بنیاد معماری منظر ترتیب داده شده بود، اعضای بنیاد آنچه را در ۵۰ سال اخیر وارد این حرفه شده بود، مورد بررسی قرار دادند. در نتیجه مشخص شد که نگاه عمومی نسبت به این حرفه که به طور معمول به طراحی پارکها محدود می‌شد، به اندازه کافی گسترده نبود. معماران منظر نگرش آنها را برای اثبات چیزی فراتر از معنی لغوی منظر گسترده تر کردند؛ شهرها، جمعیت شهری و محیط اطراف در مقیاس بزرگ در قلمرو و حیطه این رشته در حال تکامل است.
در میانه اعلامیه ها و نتیجه‌گیریهای مختلفی که در مراسم ارائه شد، هنری باوا (Henri Bava) گستره وسیع این حرفه را تبیین کرد. وی در حالی که طرح و برنامه پروژه برنده خود با موضوع توسعه دوباره میدان پرشینگ در لس آنجلس را ارائه می داد، با یک استعاره اشاره‌ا‌ی داشت به ماهیت بی انتهای این حرفه. او بیان داشت که این پروژه یک شاهکار نیست، بلکه یک بوم نقاشی است؛ اما بوم نقاشی ای استادانه و با صلابت.
اگر شهر را به عنوان یک بوم نقاشی درنظر بگیریم، از معماران منظر انتظار می رود که به عنوان طراح فعالیت مستمر داشته باشند، طراحانی که برای فراهم کردن نیازهای یک کارفرمای سختگیر استخدام شده اند. پارکها و فضای سبز، فراتر از مزایای زیست محیطی که دارند، می تواند به عنوان عوامل ارتباطی بین محله های جدا از هم بسیار موثر باشند و در نتیجه توسعه آینده را تقویت و تضمین کنند. همچنین می توانند به عنوان یک سمبل خلاق شهری که یک شهر را مدرن، مترقی، سرزنده و پویا می‌کند، محسوب شوند. در هم آوایی با برنامه ریزان شهری، معماران منظر به طور فزاینده، مشارکت بسیار مهمی در عملکرد و زیبایی شهرها دارند. پروژه هایلاین نیویورک (High Line) به عنوان مشهور‌ترین مثال پارکها به عنوان مصداقی برای احیاء یک محیط شهری محسوب می شود.
جیمز کرنر (معمار منظر) که در طراحی این پروژه مشارکت کرده بود، در یک مصاحبه اشاره می‌کند که امروزه توسعه های شهری با احداث پروژه پارکهای عظیم در جستجوی احیاء و بازآفرینی هستند. معماران منظر که آموزشهای لازم به عنوان مدیران جامع نگر را دیده اند و درک کاملی از پیچیدگیهای زیست بوم دارند، بهترین افراد برای طراحی و درک چگونگی تلفیق این زیست بومهای پیچیده در یک شهر مدرن هستند.
جمیز کرنر می گوید: این پروژه ها از سویی نیازمند تحلیل و ساماندهی هستند و از سوی دیگر طراح، شاعر هنرمند این پروژه هاست. ولی در نهایت برای مردم طراحی می‌کند نه برای یک کتاب هنری. شهرها در عمق وجود خود ماشینهای اقتصادی هستند و به دنبال جذب ساکنین، گردشگران و طراحان خلاق هستند. رونق اقتصادی آینده شهرها در گروء فعالیت این گروه های اجتماعی است. لذا برنامه ریزیهای کلان در جهت فراهم آوردن زمینه های تجارت و منابع اقتصادی و نیز جذب افراد برای کار در آنها است تا شهر یک هویت مدرن بیابد. کرنر اشاره می‌کند که خلق فضا‌هایی معتبر و اصیل و نه اینکه فقط جائی برای سرگرمیهای سطحی و کسل کننده باشد، بسیار اهمیت دارد.
تعریف باوا از میدان پرشینگ کاملاً در راستای دیدگاه معماری منظر به عنوان یک راه حل برای بسیاری از معضلات شهری است. طرح او به دنبال احیاء مجدد مرکز شهر با بازطراحی یک پارکِ مرکزی شامل یک بازار شبانه، فضای کنسرت و فضائی باز و انعطاف پذیر است. این پروژه با کانسپت مشارکت همگانی احداث شده است و چیزی فراتر از ایده پارک به عنوان مکانی که در طول روز پذیرای کارکنان شرکتها باشد و شبها افراد بی خانمان را در خود جای دهد را دنبال می کند.
در همایشی که از حضار در مورد معنی شغل آنها و همچنین روند همکاری و تنوع زمینه کاری سوال پرسیده شد، به طور طبیعی پاسخها در حوزه مسئولیتها و ارزشها به خصوص در رابطه با مسائل محیطی معطوف و متمرکز بود. برای اینکه از این حرفه تعریفی که صرفاً به عنوان لوله کشی محیطی – تعبیری که مارک تریب استاد دانشگاه برکلی به صورت کنایه بیان کرده بود – جلوگیری شود، وی در مورد رسالت این رشته در مقیاسهای بزرگ در زمینه زیست محیطی و فرهنگی روشنگری کرد. فنگ هان استاد دانشگاهی در چین و رئیس کمیسوین منظر فرهنگی در مورد اهمیت محافظت از مکانهای تاریخی و پاتریشیا دنل، رئیس شرکت Heritage Landscapes در مورد اینکه چگونه محافظت و نگهداری سایت می تواند به عنوان موتور احیاء باشد نیز صحبت کردند. کیت عرف رئیس شرکت Scape به شدت بر علیه نگاه به طراحی به عنوان یه پروژه تجملاتی و لوکس انتقاد کرد و بحثی با عنوان راهکارهای محیط زیست در فضاهای شهری را مطرح کرد. وی افزود در زمانه تغییرات محیطی همگی ما معماران منظر هستیم.
این همایش به دنبال ایجاد اجماعی در گروه تصمیم گیر و سرنوشت ساز آینده این حرفه بود. در این همایش بیانیه ای از سوی شورای پیشگام در معماری منظر تدوین شد که هدف از آن افزایش آگاهی در مورد اثرات مخرب انسان در طبیعت در آغاز و طلوع جنبش محیطی بود. یکی از سوالهای از قبل پیش بینی شده‌ای که در بیانیه وجود داشت این بود که امروزه صرفاً چه چیزی باعث بر هم زدن، آشفتگی یا اخلالگر زندگی شهری است و برای آینده تهدید محسوب می شود؟
امروزه تمامی آن تهدید‌های محیطی در همه جا احساس می شوند و سخنرانان نگرانی خود را به این صورت ابراز کردند که چگونه به دلیل عدم شناخت و آگاهی افراد، میدان عمل معماری منظر به حدی محدود بود که نمی‌توانست به وظیفه اصلی خود یعنی مقابله با انقراض زیستگاه ها، احیاء فضای سبز و مردابها عمل کند و همچنین بتواند هر کاری انجام دهد که با تغییرات آب و هوا مبارزه کند. مارتا شوارتز که حقایق سخت و سردی در مورد معضل آب و هوا را با ارائه ای شیوا بیان کرد تلاش جمعی، اراده سیاسی و همچنین روحیه دلاورانه را لازمه ایستادگی و تغییر این وضعیت و حل مشکل دانست.
بر اساس ماهیت این حرفه، مخاطبانی حامی و موافقانی داوطلب با سخنان خانم شوارتز گرد هم جمع شدند تا تمامی چالشها و مشکلاتی را که از گذشته به ارث رسیده است را با آغوشی باز پذیرا باشند و برای حل آنها چاره اندیشی کنند. همانطور که شهرهای ما پر جمعیت تر شده و پارکها و فضاهای سبز حیاتی تر می شوند، پیدا کردن یک راه حل چند منظوره برای اینکار پیچیده و دشوارتر می شود. در حقیقت، طبیعت بیشتر و بیشتر با طرحی که یک منظر بهتر و یک شهر پایدارتر را متصور شود، تلفیق خواهد شد.
منبع: +
