طراحی یک فضای عمومی همواره چالشی جذاب برای معماران منظر محسوب می شود. مشکلات عدیده موجود در پروژه که باید پاسخ داده شوند، کمتر از نگهداری آن نیست. مدیریت جمعیت بهترین راه ممکن برای بازداشتن فضا از رفتارهای بد است. اما یک طراح چه کاری باید انجام بدهد تا به این نتیجه برسد؟
فراهم کردن یک پارک عمومی با زمینهای بازی، امکانات آبی و مسیرهای کوهنوردی، می تواند کمکی برای رسیدن به هدف باشد اما این همه چیز نیست. چیزی که بین یک مکان سرزنده و یک فضای خالی از سکنه تفاوت ایجاد می کند، تواناییهای طراح در روایت یک داستان است. پارک پورتلو (Parco Portello) در میلان ایتالیا که توسط طراح منظر چارلز جنکز و معمار منظر آندریاس کیپار (Andreas Kipar)، رییس شرکت لند میلانو طراحی شده است، یک نمونه خارق العاده از یک مکان عمومی بهینه است. به عنوان معمار منظر شناخت این پارک و ابعاد مختلف طراحی آن به شما در ایده پردازیها کمک خواهد کرد. این پارک دارای ویژگیهای منحصر بفردی است که در ادامه به آنها اشاره می شود.
داشتن طرحی تلویحی
این پارک بخشی از یک منطقه مسکونی است که در محل سابق کارخانه آلفا رمئو، مشهورترین تولیدکننده ماشین ایتالیایی ساخته شده است. پارک از یک سری خطوط دایره وار و منحنی که با هم سه “مجسمه سبز” را تشکیل داده و کل پارک را تعریف می کنند، فرم گرفته است. این سه تپه اشاره به دوران ماقبل تاریخ، تاریخ و زمان حال داشته و هر کدام ارتفاعات و مشخصات متفاوتی دارند.
ماقبل تاریخ میزبان یک دریاچه است و با تاریخ هر دو یک روند شبیه s انگلیسی یا مارپیچ دارند در حالی که زمان حال، مخروطی و یک مسیر مارپیچ دوبل با مجسمه DNA را در بالای خود جای داده است .بازدیدکنندگان با بالا رفتن از هر کدام از آنها دیدهای متفاوتی از منظر اطراف را کشف می کنند که از جمله آنها کوههای آلپ است. مناطق هموار شده با شِن، یک دریاچه که در طول زمان زمستان به پیست اسکیت تبدیل می شود و یک نیمکت بی پایان پیرامون آن، عناصر اصلی پارک هستند.
ارتباط با بافت اطراف
مساحت این پارک تقریباً 7 هکتار است و به خوبی در بافت پیرامون قرار داده شده است. اندازه عناصر مختلف به ابعاد عظیم Monte Stella،تپه مصنوعی نزدیک پارک و ساختمانهای اطراف اشاره می کند. از طرفی بکارگیری این ابعاد به خوبی مانع از ورود هیاهوی شهر به پارک می شود؛ در این روش بازدیدکنندگان حس جدا بودن از صداهای شهر را دارند و فراموش می کنند که در کلان شهر شلوغی همچون میلان هستند. به علاوه به لحاظ موقعیت قرارگیری به یک نشانه مهم شهری میلان تبدیل شده است، عنصری که برای خارجیها هم به راحتی قابل تشخیص است.
رعایت اصول پایداری
این پارک در قلب یک شبکه حمل و نقل پیچیده قرار گرفته است و جدا از ارتباطش با شبکه مسیر دوچرخه، به راحتی توسط هر وسیله نقلیه عمومی از قبیل اتوبوس، مترو و تراموا قابل دسترسی است. با این حال جالب ترین جنبه پروژه استفاده از مصالح حاصل از عملیات حفاری پارک برای شکل دادن به هر 3 تپه است. این انتخاب از نیاز به حل یک مشکل بزرگ به دست آمده است. چگونه همه موادی که از ساخت و ساز این ناحیه جدید تولید می شوند را از بین ببریم؟ بدیهی است که خاک اصلاح شده است و مواد آن سالم سازی، گزینش و قبل از پیدا کردن محل جدیدشان در پارک، الک شده اند.
ارتباط با میراث فرهنگی منطقه
این پروژه پیوستگی تاریخی و فرهنگی با Monte Stella را حفظ کرده است؛ تپه مصنوعی ای که پیرو بتنی (Piero Bottoni) در دهه 1960 با مواد تولید شده در بمباران جنگ جهانی دوم، پدید آورده است. طبیعت پویا و پر نشاط منطقه با طراحی خاص فضاهای مختلف که محرک فعالیتهایی مانند ورزش، بازی، پیاده روی و … است، کامل می شود.
روایت یک داستان
چارلز جنکز همیشه در طراحی هایش یک داستان برای بازدیدکننده بازگو می کند. پروژه های او از یک ایده بزرگ نشأت می گیرند که آن را به اشکال مختلف برای جذب مخاطب ترجمه می کند. این پارک تنها یک مکان برای استراحت نیست، بلکه مکانی است که از سطوح مختلف می توان به آن دسترسی داشت و جایی است که مردم می توانند چیزی برای دوست داشتن در آن پیدا کنند. این فضا امکان لازم برای کسی که می خواهد این چالش را داشته باشد و در داستان خود گم شود را فراهم می آورد؛ رمز و راز جهان و ریتم زمان. چارلز جنکز اعتقاد دارد که مردم کمتر از آنکه شما فکر می کنید تنبل هستند. وقتی چیزی برای کشف کردن وجود داشته باشد، همه منتظر آن می مانند. فقط سعی کنید یک معما ایجاد کنید. برای چارلز جنکز یک خلاء در معنی معماری وجود دارد؛ معماری و باغها باید درباره زندگی، جهان، علم و واقعیات صحبت کنند.
دارای ابعاد آموزشی
یک دیوار و چند گیاه بلند مانند چمن دشتی و زرشک قرمز علی رغم باغ بودن، یک محوطه با هدف آموزشی به وجود آورده اند؛ باغ زمان.
کفسازی از سنگهای سفید و سیاهی تشکیل شده است که روزهای یک سال را شکل می دهند: 365 عدد که به دو رنگ برای روزها و شبها تقسیم شده اند. در طول مسیر 12 صفحه فلزی با الهام از ماههای سال وجود دارد که از طریق شکاف موجود قابل درک هستند. روی زمین نیز 28 حلقه وجود دارد که به فازهای ماه و اتفاقات جهان اشاره می کند. به لطف شکوفایی گلهای مختلف هر فصل، زندگی گیاهی پارک مانند گلهای ماهونیای ژاپنی در زمستان و گل صد تومانی در بهار، گذشت زمان را نشان می دهند.
معماران منظر ایتالیایی اساساً به جهت طراحی باغهای تاریخی خارق العاده شان شناخته شده اند اما پارکهای معاصر نیز دارای طراحیهای مطلوب و به روزی هستند. پارک پورتلو با تپه های معروف؛ معنای عمیق، داستان سرایی درباره زمان و جهان و برقراری ارتباط با بافت شهری پیرامون خود، یکی از بهترینها است.
منبع: +
