لیوپانشویی (Liupanshui) یک نام شناخته شده برای آب و هوای سرد فلات است. این شهر صنعتی که در اواسط دهه ۱۹۶۰ در دره‌ای احاطه شده با تپه سنگهای آهکی ساخته شده است. لیوپانشویی به عنوان یکی از شهرهای صنعتی بزرگ و مهم که در طول جنگ سرد ساخته شده است، تحت تاثیر صنایع زغال سنگ، فولاد و سیمان بوده است. در نتیجه شهروندان برای مدت طولانی از آلودگی هوا رنج می بردند. در دهه های متمادی از دودکشهای صنعتی، آلودگی هوا بر دامنه کوه های اطراف شهر نشسته و با آب رودخانه شسته شده و با جریان آبی که کودهای شیمیایی را از دامنه ها حمل می کند به زمینهای کشاورزی رسانده و در دامنه ها و فاضلاب ها پراکنده شده و باعث آلودگی آب شده است.
این شهر که در دره واقع شده است، در معرض آب گرفتگی ناشی از سیل و طوفان در طول فصل بارانهای موسمی است. اما خشکسالی شدیدی نیز در فصل خشک، به خاطر زمین آهکی متخلل در آن رخ می دهد.
رودخانه Shuichenghe در سال۱۹۷۰ طغیان نموده و به همین دلیل در آن سال کانالیزه گردیده است. این عمل به عنوان یک راه حل برای جلوگیری از طغیان و جاری شدن سیلاب انجام می شود. کانال ایجاد شده، سیلاب را از بالا دست منتقل کرد اما باعث مشکلات به مراتب بیشتری در پایین دست شد. از اینرو رودخانه مادر با شکل پر پیچ وخم به شبکه بتنی و خندق بی تحرک زشتی تبدیل شد و ظرفیت آن برای مهار سیلاب و بازسازی محیطی به طور کلی از دست رفت. برای رفع این مشکلات شهرداری به معمار منظر ماموریت توسعه یک استراتژی جامع برای رسیدگی به مشکلات جدی را داد.
از میان یک سری از تکنیکهای طراحی احیاء کننده، مخصوصاً اقداماتی برای کم کردن سرعت جریان سیل وکانالیزه کردن جریان رودخانه با بتن کاری دیواره انجام شده است و رودخانه نابودشده یک سایت برون شهری با استفاده از این تکنیکها به یک پارک و تالاب ملی تبدیل گردیده است. این تالاب به عنوان بخش عمده ای از برنامه ریزی های گسترده زیرساختهای زیست محیطی شهری است. مجموعه ذکر شده به ارایه خدمات متعدد اکوسیستم شامل مدیریت سیل، پاکسازی آب و بهبود زیستگاه بومی و همچنین ایجاد یک فضای عمومی برای با هم بودن و لذت از زیبایی محیط می پردازد.
تفریحگاه ها و فضاهای سبز ایجاد شده با توجه به انفجار جمعیت، کافی نیستند. در یکی از سیلابهای ایجاد شده که حجم آب یکباره به سوی شهر آمد، به جای اینکه به عنوان یک فرصت و موهبت برای شهر باشد، سبب به وجود آمدن حیاط خلوت شهر و محل تخلیه زباله خطرناک شهر شد. دسترسی پیاده به فضای سبز بازسازی شده، به شدت برای چنین جامعه پر جمعیتی مورد نیاز است. این استراتژی برای کاهش جریان آب از دامنه کوه و ایجاد زیرساخت های زیست محیطی مبتنی بر آب است. در این مدل از آب که عامل فعال در بازسازی اکوسیستم سالم است، برای فراهم کردن خدمات فرهنگی و طبیعی که شهر صنعتی مورد نیاز است، استفاده شده است.
پارک تالابی لیوپانشویی با مساحت ۹۰ هکتار در فاز اول، به عنوان بخش عمده ای از پروژه های زیر بنایی زیست محیطی جامع برای این شهر توسط معماران منظر برنامه ریزی شده است.
برای تمامی زیرساختهای زیست محیطی این منطقه، چشم انداز معماری تدوین شده بر هر دو حوزه رودخانه و شهر متمرکز شده است. در مرحله اول جریان آب موجود، تالاب و زمینهای کم ارتفاع، همه به صورت یکپارچه در مدیریت طوفان و سیستم تصفیه مرتبط با رودخانه دیده شده اند. به همین دلیل یک سری از استخرهای نگهداری آب و تصفیه تالاب با ظرفیتهای مختلف ایجاد گردیده است. این رویکرد نه تنها جاری شدن سیل شهری را به حداقل می رساند بلکه باعث افزایش جریان پایه برای حفظ جریان آب رودخانه پس از فصل بارانی می شود. در مرحله دوم خاکبرداری بتن از رودخانه انجام شد. سواحل رودخانه طبیعی برای احیای زیست ساحلی و به حداکثر رساندن ظرفیت خود پالایی رودخانه، دوباره بازسازی شد. سومین مرحله، فضاهای عمومی حاوی مسیرهای عابر پیاده و دوچرخه است که باعث افزایش دسترسی به رودخانه گردیده است. این دالان، ادغام تفریح شهری و فضاهای زیست محیطی است. توسعه زیرساختهای زیست محیطی، باعث تسریع نوسازی شهری و افزایش ارزش زمین و نشاط شهری شده است.
پارک ونت لند مینگو به عنوان یکی از پروژه های اصلی در زیرساختهای زیست محیطی است. تالاب پارک وت لند مینگو بر روی یک سایت متشکل از تکه های فرسوده تالاب، استخر پرورش ماهی های متروکه، مزارع ذرت بی صاحب ساخته شده بود. شرایط قبل از توسعه آن تحت تاثیر زباله و آب آلوده بود. عناصری که باعث به دست آمدن اهداف خاص پارک می شود در زیر آمده است.
خاکبرداری رودخانه برای بتن ریزی و ایجاد منطقه زیست محیطی انجام شد. این منطقه به عنوان مشوق برای استفاده از پوشش گیاهی بومی عمل می کند. تالاب به صورت تراس بندی شده و با حوضچه های نگهداری آب برای کاهش سرعت جریان سریع آبهای فصلی طراحی شده است، تراسها الهام گرفته از تکنیکهای کشاورزی محلی هستند که وظیفه جمع آوری و حفظ آب و تبدیل دامنه های شیبدار به زمینهای حاصلخیز را بر عهده دارند. مکان این عناصر بر پایه اطلاعات جغرافیایی و تجزیه و تحلیل جریان آب تعیین شده است. پوشش گیاهی بومی کاشته شده برای ایجاد مجموعه‌ای سازگار با شرایط مختلف آب وخاک بوده است. این زیستگاه های تراسی جریان آب را کاهش داده و به برداشت مواد مغذی از آب به وسیله میکرو ارگانیسم ها و گونه های گیاهی سرعت می بخشد و از مواد مغذی اضافی به عنوان منابعی برای رشد سریع استفاده می شود.
مسیرهای عابر پیاده و دوچرخه سواری در فضاهای سبز در طول آبراه ها تزیین شده یک مسیر مداری شکل در اطرف و بین تراسهای تالاب ایجاد کرده است. سکوهای استراحت با صندلیهای فراوان، خانه های تابستانی و یک برج رو به سیستم طبیعی برای دسترسی عمومی طراحی شده است. این تجربه و سایر تجارب همراستا با چشم انداز تفریحی و زیبا، یک تفسیر از محیط برای طراحی ارائه می دهد تا به بازدیدکنندگان در فهم معانی طبیعی و فرهنگی مکانها کمک کند.
محیط مصنوع بیشتر از یک پل رنگین کمان با رنگ گرم است که در تضاد با آب وهوای سرد ومرطوب منطقه باشد. این جاده سه طرف تالاب مرکزی را بهم متصل می کند تا یک مسیر پیاده روی فراموش نشدنی را ایجاد کرده است. از طریق تکنیک های افقی سیستمهای آبرسانی، زمینهای بایر تخریب شده به زمینهای برون شهری با عملکرد و کارایی بالا و پایدار برای محیط جلوی منازل تبدیل شده اند. این کار به زیبایی محیط کمک، سیل را تنظیم، آب آلوده را پاکسازی و زیستگاه بومی را برای تنوع زیستی و ساکنان و گردشگران جذاب و بازسازی می نماید.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن تصاویر این پروژه به لینک زیر مراجعه کنید:
برای رفع مشکلات یک شهر صنعتی که در طول جنگ سرد ساخته شده و از آلودگیهای مختلف رنج می برد، معماران منظر از یک استراتژی جامع در احیاء پارک تالابی بهره بردند.
هیچ داده ای یافت نشد
