برجهای موجود در میدان لازار گژون در زمان خود شاید چیزی فراتر از یک طرح غیر معمول بوده اند. دلیل شکل گیری برجهای این میدان در کاوش گذشته آن روشن می شود. در سال ۱۹۳۰ لازار گژون شهردار شهر بود و برای تامین مسکن برای ساکنین شهر، پروژه طراحی برجهای مسکونی را با توجه به جزئیات و زیبایی قابل توجه و منحصر به فرد در زمان خود بنا نهاد. با گذشت زمان میدان که روزگاری کم جمعیت و دارای هوای تازه بود، با رشد شهر پیرامون آن، پرجمعیت تر شد. دو بنای مهم شهر نیز در آن واقع شده بود؛ تالار شهر و تئاتر ملی. با قرار داشتن تئاتر در وسط میدان، محوطه جمعیت زیادی را در خود جای می داد. اضافه بر آن پارک غیر قانونی در محوطه، باعث بد نما و زشت شدن مکان می شد.
سر انجام پارکینگ زیر زمینی برای مقابله با مشکلات فضا و پارکینگ غیر قانونی احداث شد و این امر اولین نقطه شروع برای توسعه میدان بود. در سال ۲۰۰۳ در رقابتی برای طراحی پروژه ای با طرح مدرن تر که باساختار محله سازگاری داشته باشد، طرحی برگزیده شد. طراحی عمدتاً مبنی بر دو اجرای دو استخر بزرگ مجزا با یک فضای عمومی بزرگ واقع در اطراف آن بود. این استخرها، تصویر ساختمانهای اطراف میدان را منعکس می کنند. یک استخر سرریز با حاشیه بیرونی کاشی، امکان نشستن دور استخر را میسر می سازد و به بازدیدکنندگان امکان لذت بردن از چشم انداز و طراوت و تازگی استخرها و ۴۰ فواره که به مکان حیات می بخشند را می دهد.
بیش از ۸۰ درخت سیلک در این میدان کاشته شد. این درختان در طول دو خیابان مرزی میدان، برجها و بین تالار شهر و تئاتر کاشته شده اند. درختان سیلک در اندازه ای کوچک انتخاب شده اند تا با معماری پیرامون آن همخوانی داشته باشند. روشنی شاخ و برگ آنها به این ناحیه انعطاف پذیری خاصی می دهد و البته سایه و خنکی را در فضا به همراه دارد.
رویای بزرگ طراح برای این پروژه به خوبی اجرا شده است و سادگی و اعتدال علی رغم اندازه بزرگ اجزا و عناصر به کار رفته در آن رعایت شده است. بنابراین گروه طراحی در تکریم از لازار گژون محله را دوباره بازسازی نموده و نقش آنرا به عنوان نقطه مرکزی اختصاص یافته به پیاده ها بازیابی کردند.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن تصاویر این پروژه به لینک زیر مراجعه کنید:
