با وجود تنگناهای اقتصادی در جهان امروز، گاهی راهکارهای پیشین برای به سرانجام رساندن پروژه ها و ایده ها بی نتیجه می ماند و باید راهکارهای جدیدی در این باب مطرح شوند. در این میان، پروژه های معماری نیز از این قاعده مستثنی نبوده و معماران در پی یافتن روشهای نوینی برای برپایی پروژه ها هستند. پل چوبی لوخت‌سینگل در روتردام، اولین پروژه ای است که به روشی جدید به نام کراودفاندینگ ساخته شده است. کراودفاندینگ، نوعی جدید، موثر و محرک از سرمایه گذاری است که در آن عموم مردم از طریق یک پلتفرم آنلاین، برای محقق کردن یک پروژه، کمک های مالی اهدا می کنند.
این پل توسط نهاد نوسازی بافت های فرسوده (ZUS) در روتردام طراحی و ساخت آن آغاز شد. در سال 2011، هنگامی که توسعه یک دفتر برنامه ریزی در منطقه مرکزی روتردام لغو و بسیاری از دفاتر موجود تخلیه شد، نهاد ZUS تصمیم گرفت روند پیشروی پروژه هایش را، خود به دست گیرد، که به طراحی و ساخت پل چوبی لوخت سینگل با روش کراودفاندینگ انجامید. در نهایت این پل با 400 متر طول برای رهایی عابران پیاده از ترافیک سنگین و سرسام آور شهر و به منظور احیا و اتصال مناطق مختلف شهر (منطقه هوفپلین به محدوده شمالی روتردام) ساخته شد.
در برنامه اصلی ساخت پل، به 30 سال زمان برای تکمیل فرآیند ساخت نیاز بود اما بانیان پروژه تصمیم گرفتند به محض دریافت اولین کمک های مالی، ساخت پروژه را آغاز کنند و موفق شدند فاز اول را در مدت دو سال به اتمام برسانند. آنها اعلام کردند که با دریافت کمک های بیشتر، طول پل را افزایش می دهند و با شعار “کمک های بیشتر، پل بلندتر”، کار خود را آغاز کردند. در واقع چنین مقرر شد که به ازای هر 25 یورو اهدایی از سوی هر شخص، نام او بر یکی از تخته های چوبی که لبه های پل را می پوشاند، حک شود و با افزایش این رقم، نام شخص بر روی قطعات بیشتری نوشته شود. بدین گونه این پل چوبی زرد رنگ پس از اتمام، دارای 17 هزار قطعه چوب بود که نام تمام اشخاصی که برای ساخت پل کمک های مالی فرستاده بودند (بیش از 8 هزار نفر)، همچون پیامی برای دیگر شهروندان، بر این قطعه ها حک شد. این نام ها (پیام ها) علاوه بر اینکه یادگاری از اهداکنندگان هزینه ساخت پل هستند، نوعی تبلیغ برای این نوع از کسب و کار نیز محسوب می شوند که می تواند به گسترش و پذیرش هرچه بیشتر کراودفاندینگ در بین شهروندان کمک کند. به علاوه، برای آنکه پل از هویت و وضوح بصری بالایی برخوردار باشد از رنگ زرد برای آن استفاده شده است. به منظور امتداد این بار بصری، رنگ زرد برای مسیرهای آن سوی پل نیز به کار گرفته شده است.
لوخت سینگل، که به معنای “کانال هوا” است، سه بخش جاده، راه آهن و ساختمان اداری منطقه را در قلب روتردام به هم پیوند زده است. پل توانسته در کنار تسهیل دسترسی عابران پیاده، ارتباط بین چند سایت مختلف را محقق کند و همچنین فضاهای جمعی جدید و متنوعی، همچون فضای گردهمایی در بام ایستگاه هوفپلین و پارک پومپنبرگ با تجهیزات ورزشی و فضایی برای پیک نیک، به قلب روتردام هدیه کند. به علاوه، گروه ZUS این فرصت را دارد که از ساختمان هوفپورت، برج اداری خالی که درکنار لوخت سینگل ایستاده، استفاده کند؛ این ساختمان در دو سال آینده، میزبان برنامه ها و رویدادهای فرهنگی خواهد بود. این فضاهای جمعی، فضاهایی سبز و حیات بخش اند و لوخت سینگل، همچون عاملی وحدت بخش، آنها را به هم پیوند می زند. این پیوندها توانسته اند در بافت شهری روتردام موقعیت منحصر به فردی خلق کنند و یک منظر شهری سه بعدی را شکل دهند. این پل، نمونه ای راستین از معماری و ساخت و ساز مشارکتی است که با بخش مهمی از حیات شهر پیوند خورده، با ذهنیت و خیال مردم شهر عجین شده و از سوی مردم، برای خود مردم ساخته شده است.
