باغ رزا لوکزامبورگ یک فضای راه آهن فعال است که از یک زمین بایر شهری به یک دالان سبز زیبا و نیمه باز تبدیل شده است. این یک نمونه بارز از نحوه ترکیب حساسیت های معماری و پایداری است.
طراحان موفق شده اند یک انبار متروکه با وسعت بیش از 9500 متر مربع را به مکانی تبدیل کنند که به کاوش و تشویق گفتگوهای جالب بین انسان و طبیعت می پردازد. در حال حاضر این مجموعه شامل یک کتابخانه عمومی، یک خوابگاه 300 تختخوابی مخصوص جوانان، اتاقهای سمینار، یک فروشگاه طراحی، یک فروشگاه مواد غذایی، یک کافی شاپ، یک آزمایشگاه ساخت و ساز و یک رستوران است.
تاریخچه باغ رزا لوکزامبورگ
خانه باغ هاله پاژول، شاهد آغاز دوران صنعتی و تکامل راه آهن در پاریس بود. در سال 1926، به دلیل تقاضای حمل و نقل سریع، یک سالن فلزی طولانی به سبک آرت دکو در محل مذکور به عنوان سکوی بارگیری کالا ساخته شد. ساختمان بتنی کاملاً کاربردی بود تا اینکه فعالیتهای صنعتی به طور ناگهانی متوقف شد. پس از آن، تقریباً مانند سرنوشت تمام ساختمانهای صنعتی که به دلیل پایان دوران فعالیت رها شده بودند، هاله پاژول نیز به یک مکان متروکه شهری تبدیل شد و تا سال 2002 به صورت متروک و ناکارآمد باقی ماند.
در آن زمان تلاشی در راستای بازسازی انجام شد و این فضا به عنوان شهرک مسکونی بیش از 600 واحدی پیشنهاد شد. این پیشنهاد با اعتراض شدید ساکنان مناطق همجوار و انجمن های محلی به دلیل نبود فضای سبز در طرح مواجه شد. این پیشنهاد در نهایت کنار گذاشته شد و سایت به عنوان یک زمین بایر شهری همچنان به حیات خود ادامه داد.
مقابله با چالش
کار بر روی یک سایت متروکه هرگز کار آسانی نیست. هیچ دستورالعمل ساده و منظمی وجود ندارد، زیرا هر سایت منحصر به فرد است و دارای مجموعه ای از موانع است. تاریخچه، سناریوی حال و تأثیر آینده، همه باید هنگام طراحی مجدد چنین فضای خاصی در نظر گرفته شوند. تصور بر این بود که در محدوده پروژه فعلی باغ رزا لوکزامبورگ یک محله امن در یک سایت راه آهن قدیمی بسازند؛ یک بازسازی شهری جدید که سایت را به دو شهر امن تبدیل کند؛ اولی محل فعالیتها و خدمات شهری و دومی محل زندگی مسکونی و تدارکات هتل.
تیمی از متخصصان به عنوان داوطلب و به منظور ارائه برنامه عملیاتی گرد هم آمدند. این تیم چند رشته ای متشکل از معماران، شهرسازان و جامعه شناسان بود. چالشی که آنها با آن رو به رو بودند ترکیب “درخشش پاریسی” با انتظارات محلی بود تا باغ رزا لوکزامبورگ را به یک بستر الهام بخش از توسعه زیست محیطی و پایدار تبدیل کنند.
تکنولوژی و مصالح
این محدوده راه درازی را از گذشته متروک خود پیموده و در این راه از فناوری جدید استقبال کرده است. امروزه دارای یک نیروگاه خورشیدی فتوولتائیک است که دومین نیروگاه بزرگ در کل فرانسه به شمار می آید. نیازهای برق سایت با تولید 410000 کیلووات ساعت در سال از طریق 1988 پنل خورشیدی با مساحت 3500 متر مربع برآورده می شود. فن آوریهای جدید که شامل سیستم لوله برق و VMC جریان دوگانه است، در حال اضافه شدن به باغ رزا لوکزامبورگ هستند.
این تیم یک ماژول پایدار و ایده آل را طراحی کرد و اطمینان حاصل کرد که این دیدگاه با استفاده از مواد تجدیدپذیر در بازسازی این سایت متروکه برآورده می شود. همه فضاها در اطراف یک باغ نیمه پوشیده به مساحت 8000 مترمربع با مسیرهای عابر پیاده و مبلمان خیابانی قرار گرفته اند. این دالان سبز فرصتهای تفریحی فراوانی را فراهم می کند.
این یک کار دلهره آور به نظر می رسد، به دلیل آنکه باغها در نزدیکی خطوط راه آهن قرار دارند، اما طراحان موفق شدند با ایجاد مناطق حائل در سراسر سایت باغ رزا لوکزامبورگ، به شرایط آرامش بخشی دست یابند. تکه‌های سبز کوچک در اطراف پیاده روها و زمینهای بازی با استخرهای آب، با ایجاد فضایی آرام، مخاطبین را از زندگی پرمشغله روزانه دور می کند.
تضاد برجسته
تصاویر قبل و بعد از بازسازی باغ رزا لوکزامبورگ قابل توجه است، چون تقریباً باورنکردنی به نظر می رسند. این پروژه نمونه کاملی از تاثیر شگرف رویکرد کل نگر است که می تواند یک فضا را به طور کامل متحول کند. اگر این مفهوم نوسازی شهری را در مورد تمام سازه های متروکه به کار ببریم، یک محله جدید می‌تواند برای همه مورد احترام نگه داشته شود.
