شهرسازی موقت
از بیست سال گذشته تاکنون هر ساله، هزاران نفر از نمایندگان از ۱۹۵ کشور برای کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا به منظور رسیدگی به مسائل مربوط به آینده سیاره گردهمایی دارند. دفتر اوت لالو و چوی برای طراحی فضاهای نمایشگاهی برای COP22 که در مراکش برگزار می شود، انتخاب شد. این پروژه در پاسخ به نقش معماری در ایجاد شهرسازی موقت و در ادامه پژوهش طراحان در پروژه هایی مانند غرفه مراکش در نمایشگاه جهانی ۲۰۱۵ در میلان و نصب و راه اندازی یک سازه کششی به طور موقت در پاریس در سال ۲۰۱۴ طراحی شده است.
روستا
طراحی زمینهای نمایشگاه بر اساس ایده شهرسازی موقت ایجاد و توسط یک سازه سایبان به صورت آسان نصب و راه اندازی شده و به طور کامل قابل استفاده مجدد نیز است. این محدوده در طول پنج ماه در یک بخش خالی، رو به هر دو سوی تاریخی یعنی شهر و کوههای اطلس ساخته شده است. محور اصلی سایت به دو جاده اصلی شهر متصل می شود. ستون فقرات مرکزی، ۶۸۰ متر طول و ۱۸ متر عرض دارد و توسط یک سایبان غول پیکر، تمام عناصر برنامه را یکپارچه کرده است.
سایبان
چادر یک شکل بدوی و جهانی از معماری است که درباره نیازهای مشترک انسان در این سیاره صحبت می کند. ساختار عظیم چادری که بیش از ۱۲۲ هزار مترمربع از فضای مرکزی را پوشش می دهد، از همکاری بین طراحان اوت لالو و چوی و سازنده آن سرژ فراری (Serge Ferrari) ناشی می شود. فرآیندهای غشایی یا پرده ای برای طراحی یک فضای کاری باز جهت ایجاد یک اثر شفاف در عین حال ضد آب کامل استفاده شده است. COP22، این فرصت را برای ایجاد یک پروژه کششی نوآورانه، از هر دو لحاظ ساختاری و مادی آن آماده کرده است.
دروازه
این سازه به یاد ماندنی با ۱۲ متر ارتفاع و ۵۰ متر طول، به عنوان دروازه ورود به جلسات جامع عمل می کند. یک هندسه پیچیده که از لایه هایی در ارتفاع های مختلف ساخته است، در اصل یک درگاه سنتی است. این ساختار که از یک دسته از قطعات چوبی یکسان محلی در مراکش ساخته شده، به گونه ای است که بتوان قطعه ها را برداشته و مجدداً برای ساخت مجموعه ای از غرفه ها در باغهای عمومی در سراسر شهر استفاده کرد.
رستوران
دو رستوران به عنوان سازه های به هم پیوسته برای ایجاد یک میدان عمومی در قلب روستا طراحی شده اند. این محل یک نقطه مکث و محل انتقال بین منطقه مذاکره کنندگان و سالن عمومی ایجاد می کند. رستورانها و باغهای مجاور با اشاره به ترکیبات سنتی شهری و به عنوان یک بافت پیوسته از حجم ها و حفره ها، مانند روستاهای اطراف مراکش ساخته شده اند. آنها از پانلهای چوبی مدولاری ساخته شده اند که به عنوان ساختارهای موقت برچیده خواهند شد و دوباره بهم وصل شده و پس از پایان برنامه COP22 مورد استفاده مجدد قرار خواهند گرفت.
منبع: +
