از جنوب منهتن تا جزیره گاورنرز (Governors)، که تا سال ۲۰۰۳ (زمانی که به شهروندان نیویورک برگردانده شد) به عنوان پایگاه نظامی استفاده می شد، با کشتی تنها ۷ دقیقه فاصله است. تنها صدای مداوم هلیکوپترهایی که در فرودگاه منهتن پرواز می کنند و فرود می آیند، آرامش این محیط را برهم می زنند. در سال ۲۰۰۷، معمار منظر هلندی برای طراحی دوباره این جزیره برنده رقابت شد. گیاهان وحشی، تفریحگاه ها، مسیرهای مارپیچ دنباله دار برای دوچرخه سواری و همچنین چمنزارها و مراتع وسیع، بهتر و متفاوت تر از مرحله اول ساخته شدند و در حال حاضر چند سال است که مورد استفاده قرار گرفته اند.
برخی از این گیاهان از شرایط جوی، وضعیت خاک و لگد کوب شدن توسط بچه ها آسیب میبینند، اما تمام این آسیبها با شروع مرحله دوم ساخت و ساز، ترمیم شده است. تپه ها، منظرهایی هستند که به شهروندان نیویورک، نمایی بی نظیری از مجسمه آزادی، منهتن، نیوجرسی و پل بروکلین را ارائه می دهند. توپوگرافی اشکال مختلف تپه ها، نقطه برجسته این پارک جدید است. چیزی که در مکانهای دیگر غیرممکن به نظر می رسد در اینجا ممکن شده و شما می توان به بچه ها اجازه داد که آزادانه به اطراف بدوند.
در تابستان می توان مستقیماً با کشتی به پارکی رفت که طول آن از پل بروکلین تا خیابان منهتن ادامه دارد. داخل و اطراف اسکله های قدیمی امکانات جدیدی ایجاد شده است. در حال حاضر، اسکله شماره ۶ یک پوشش گیاهی، فضاهای مختلف بازی برای کودکان و همچنین مکانهایی برای بزرگسالان دارد. قسمت شرقی توسط صدای ساخت و سازهای مداوم احاطه شده است، درحالی که در اسکله ۲ و ۵ فضای بازی و ورزش و در اسکله ۳ و ۴ ساحل و تراس گرین وی بسیار معروف هستند و زیاد استفاده می شوند.
کشتی پیش از رسیدن به خیابان سی و پنجم منهتن از پارک Hunters Point جنوبی عبور می کند. پارک برایانت یکی از فضاهای عمومی پرطرفدار در دنیا است و توسط شرکت اولین (Olin) به عنوان نمونه ای از سقف شبه سبز که بخشی از کتابخانه شهر نیویورک است، مجدداً طراحی شده است. در سال ۱۹۸۰ این مکان وجود نداشت اما اکنون به مکان مشهوری تبدیل شده است که توسط یک شرکت خصوصی اداره و نگهداری می شود.
زمان برای قدم زدن در زنده ترین بخش منهتن، یعنی میدان تایمز است. ژانت سدیک خان (Janette Sadik-Khan) طراح شهری با استفاده از نشانه گذاریهای موقت و مبلمان شهری توانسته است که ترافیک تقاطع برادوی (Broadway) را بهبود بخشد و تا حدی مهار کند. Snohetta در نهایت قرارداد مجددی برای طراحی دوباره میدان تایمز دریافت کرد. از آنجایی که طراحی جدید حتی از طراحی قبلی هم ساده تر بود، عابرین پیاده به ندرت متوجه تغییرات ایجاد شده در میدان می شدند، در نتیجه لازم دانسته شد تا فضاهایی برای تفریح در نظر گرفته شود و همینطور راههایی برای عبور سریع عابرینی که تمایلی به توقف در مسیرهای تفریحی ندارند نیز در نظر گرفته شد.
خط داستانی صحیح به همراه سیستم های بازاریابی درست، پروژه های لاین را به وجود آورده که توجه جهانی را به نیویورک جلب کرده است. تبدیل یک خط اهن قدیمی به یک مسیر با ارزش، موفقیت داستان های لاین را چندین برابر کرده است. نظریه خطوط سریع برای گذر عابرین پیاده بسیار مورد توجه قرار گرفت، در نتیجه می توان مسیری میان فاز دوم و سوم برای قدم زدن میان داربستها ایجاد کرد.
ساختمانهای نزدیک به خطوط سریع عابر پیاده، آدرسهای اصلی هستند. آنها باعث می شوند تا افراد احساس کنند در دره ای با پوشش گیاهی کم پشت در حرکت هستند. این مسیر می تواند به جایگاهی ویژه تبدیل شود. با توجه به رونق ساخت و ساز، جزئیات کوچک اما مهم زمانی به دست آمد که پروژه شروع به ساخت کرد؛ کفپوش ظریف باعث به وجود آمدن کفپوش های متصل با پوشش گیاهی جدید و ایجاد بلوکهای جدید برای بازدیدکنندگان ناخواسته شده است.
برای بهبود هدایت افراد، با استفاده از طنابها و پستهای آهنی افراد از مسیر های ناخواسته طراحی دور می شوند. برای اینکه راحت ترین راهکار بتواند به مسیر هویت بخشد، استفاده از طنابهای ظریف در اولویت قرار داده شدند. این طنابها با ظرافت به رنگ سیاه درآمده و پیچیدگی بیشتری دارند. برنامه ریزان شهر نیویورک به این نتیجه رسیده اند که هیچ چیز بهتری نمی تواند مانند این تغییرات به جای گرانقیمت ترین منطقه در نیویورک ارائه شود.
منبع: +
