اهمیت درختها برای کره زمین و انسانها بی اندازه است. از ابتدای آفرینش، این موجودات زنده باشکوه یکی از ویژگیهای قوی در افسانه ها، تاریخ، نقاشیها و اشکال دیگر فرهنگ و هنر بوده اند. اشکال پر هیبت، الهام بخش و قدرتمند و گاهی اوقات دلهره آور آنها می‌تواند یک حس معنوی قوی را برانگیزد. تا قرنها، فرهنگها و تمدنها درخت را به عنوان سمبل پرستش، جشن و مرگ می ستوده اند؛ برخی از آیینها امروزه بر این قضیه پافشاری می‌کنند. بر اساس مشخصه های زیبایی شناسی و مذهبی، لیست 10 عدد از درختان مقدس زیر رابطه معنوی بین انسانها و درختان را تایید می کند.
درخت بید
درختان بید از دسته سالیکس (salix)، در انواع و اشکال متفاوتی وجود دارند. اکثر گونه های این درخت در مناظر ساحلی رودها رشد می‌کنند. حضور بید در نزدیکی آب می تواند فراموش نشدنی باشد. در سنت ژاپنی اعتقاد بر این است که هر کجا بید وجود داشته باشد، شبحی ظاهر خواهد شد. با توجه به ارتباط حرکت آب و ماه، بیدها در زمینه افسونگری نیز مقدس شناخته می شوند. کشیش های زن الهه سحر و جادوی ماه، آب استفاده شده بید را در جادوی خود به کار می گیرند.
درخت زبان گنجشک
سوابق چندین درخت با اهمیت افسانه ای برای نژاد سِلت ها (Celt) از جمله، درخت بلوط، سیب، غان و زبان گنجشک وجود دارد. درخت زبان گنجشک عمدتاً با شفابخشی، سحر و جادو و به طور خاص با گوایدین (Gwyddion) خدا و ساحر ولزی که چوبدستی او از جنس درخت زبان گنجشک است، ارتباط دارد. این درخت در اساطیر اسکاندیناوی نیز به طور مشابه به خدای اودین (Odin) مرتبط است.
درخت بلوط
اعتقاد بر این است که بزرگترین درخت بلوط زرد در ایالات متحده است. این درخت نمادین در شهر اولِی (Oley) ایالت پنسیلوانیا قرار دارد و قدمت آن به 500 سال می رسد. تخصیص واژه مقدس به این درخت به افسانه بومی هندی بر می‌گردد که ادعا دارد این درخت دارای قدرت شفابخشی است. به این درخت مقدس به عنوان درخت زیارتگاه سرخپوستان دِلاوِر (Delaware) نگاه می شد که در زمان نیاز به کمک برای آن دعا می کردند.
درخت سرو ایتالیایی
درخت سرو ایتالیایی به عنوان “درخت داغدار” شناخته شده و با مرگ و عزاداری در 2000 سال گذشته ارتباط داشته است. با توجه به کاشته شدن این درخت در گورستانهای اسلامی و اروپایی، افسانه آن به یونان و روم باستان برمی گردد. زمانی که مردی به نام سایپاریسوس (Cyparissus) به طور تصادفی کره اسب خود را کشت و از درگاه خداوند خواهش کرد وی را با غم و اندوه ابدی مجازات کند. به عنوان مستجاب شدن دعایش، خدایان او را به یک درخت سرو تبدیل کردند که برای همیشه ایستاده سوگواری مردگان را بکند.
درخت بودایی
انجیر مقدس که بومی نپال، هند، پاکستان و بنگلادش است، به عنوان درخت بودایی معروف است. اعتقاد بر این است که بودا در زیر این درخت روشنفکری خود را کسب کرده است. بعد از مرگ بودا، این درخت به نشانه ای از حضور وی و چیزی برای پرستش تبدیل شد. در بودگایا (Bodh Gaya) بعد از مرگ بودای اصلی در سال 1881، یک بودای دیگر مستقر شد. بسیاری دیگر از معابد بودایی نیز این درخت را کاشتند.
درخت جادوگر
درخت روح سرو کوچک یا درخت جادوگر، یک نمونه نمادین باستانی از گونه کاج خمره‌ای است. این درخت بر ساحل دریاچه ای در مینسوتا رشد می کند و در میان قبیله چیپوای (Chippewa) هند، مقدس است. اولین سابقه این درخت تنها به سال 1731 برمی گردد. از ترس آنکه مبادا این درخت تخریب شود، قبیله زمین را خریداری کرده است و در حال حاضر نزدیک شدن مردم به این درخت ممنوع است.
درخت انجیر هندی
درخت دیگری که در آیین بودایی به اندازه آیین هندو مقدس است، درخت انجیر هندی است. این درخت بومی آسیای جنوب شرقی است و ویژگی خاص آن به ریشه های هوایی آن برمی گردد که به سمت بالا گسترش پیدا کرده اند. در نهایت این ریشه ها به تنه های جانبی تبدیل می شوند. با توجه به این روند، درخت نشان دهنده زندگی جاودانه است. در آهنگ خداوند، کریشنا (Krishna) از درخت انجیر هندی به عنوان نمادی استفاده می کند تا معنی اصلی زندگی را برای قهرمان جنگجو آرجونا (Arjuna) توصیف کند. درخت انجیر هندی در داستانهای جاکاتای (Jakata) بودایی نیز ذکر شده است.
درخت سدر لبنانی
از زمان فنیقیها، این درخت به دلیل ارزشمندی و قدرت چوب آن اهمیت اقتصادی دارد و به خاطر طول عمرش تا هزاران سال و مقاومت در برابر برف و آب و هوای کوهستانی، به عنوان یکی از سمبلها شناخته می شود. سدر لبنانی به دلیل اینکه در انجیل 75 بار به آن اشاره شده است، تنها در مذهب مسیحیت اهمیت ندارد، بلکه به عنوان یک نماد غرور ملی در لبنان شناخته می شود.
درخت وارونه یا درخت بائوباب
بائوباب، درخت بومی در هند و دشتهای آفریقا است و به عنوان نماد ملی ماداگاسکار شناخته می شود. با توجه به اندازه بزرگ، شکل جذاب و عمر طولانی (در حدود 3000 سال) مردم بر این باورند که بائوباب روح مردگان را در خود دارد و به همین دلیل در فرهنگ آفریقایی مقدس است. در طول تاریخ، پادشاهان جلسات خود را زیر این درخت تشکیل داده اند و معتقد بودند که دارای خواص جادویی است که می‌تواند به تصمیم گیریهای عاقلانه کمک کند.
درخت کریسمس
مشهورترین درخت زمان ما درخت کریسمس است. حوالی ماه دسامبر بیشتر خانه های مسیحیان یکی از آنها را در خود دارند که با چراغها، زیورآلات و هدیه آراسته می شود. گونه های مختلفی از سوزنی برگان مانند نراد نقره‌ای (کاج شانه‌ای) به عنوان درخت کریسمس استفاده می‌شوند. قبل از مذهب مسیحیت نیز در این درخت به عنوان به درخت جشن میلاد حضرت عیسی مسیح شناخته می شد و اهمیت داشت که در فضای خارجی با آویزهای شمع تزئین شود. این سنت همچنان در اقوام غیرمسیحی جدید مانند قوم ویکا (Wica) ادامه دارد.
درختان همیشه غذا، سرپناه، چوب، سایه و بسیاری از نیازهای اساسی را برای انسانها فراهم می کنند. جای تعجب نیست که در تمدنهای مختلف، درختان مقدس را ستایش و پرستش کنند. در بسیاری از فرهنگها این اعتقاد وجود دارد که بغل کردن درخت، انرژیهای منفی را از انسان دور می کند.
منبع: +
