با کاهش اثرات ساختمان طراحی شده توسط فرانک گهری بر سایت، فضای جمعی در مجاورت آن ایجاد شد و ثمره همکاری دقیق بین معماری و معماری منظر تکمیل یک فضای شهری است.

مشخصات مطلب

معماران برجسته مانند فرانک گهری می توانند بر طراحی منظر اطراف تاثیر بگذارند. ساختمان بحث برانگیز فرانک گهری و برج مسکونی شهرک جنگلی راتنر از این دسته است. این پروژه توسط جیمز کرنر در همکاری با پیت آدولف طراحی شده است. اثرات ساختمان بر سایت در حدود 30 درصد کاهش پیدا کرده اند تا اجازه ایجاد فضای شهری را بدهند. این میادین شهری به ساختمان اجازه دادند تا ضلع شرقی و غربی خود را نیز نمایش دهد.

در ارتفاع بالا، نمایش فلز خمیده در برج مسکونی یک ضمیمه خلاق برای پایین آوردن خط آسمان منتهن ایجاد می کند. اما در پایین، فضای عمومی نشان دهنده پویایی و حرکت جهت ایجاد یک فضای دعوت کننده برای همه است. یک فضای سبز شامل درختان و چشمه در فضایی مکمل برای 76 طبقه ساختمان که از فلز ضد زنگ و آجر ساخته شده و تاثیر زیادی بر انسانها می گذارد. با اینکه هر دو میدان با ساختمانهای مجاور سر و کار دارند اما مقدار کمی از خط آسمان ساختمانهای مجاور با ارتفاع زیاد را دریافت می کنند.

تاثیر معماری منظر از ساختمان فرانک گهری
میدانهای بیک من در مجاورت پروژه فرانک گهری

میدان شماره یک، مساحتی برابر با 21000 فوت مربع دارد. گروه جیمز کرنر به عنوان نیروی خلاقی که پشت خط آسمان منهتن قرار دارد، در این پروژه با پیت آدولف همکاری کرده است. پیِت آدولف کشاورزی هلندی است و در طراحی پارک میلینیوم شیکاگو نیز با فرانک گهری مشارکت داشته است.

این دو به واسطه این همکاری قوی در سطح عالی مطرح شدند. همه میادین به وسیله توسعه کاربریهای چندگانه ساختمان فرانک گهری که از آنها زیاد استفاده می شود، قابل دسترسی هستند. این کاربریها شامل اولین مدرسه دولتی ساخته شده در زمینهای خصوصی در شهر نیویورک، مطب پزشکان، راههای همسایگی ها و فضای خرده فروشیهای طبقه همکف هستند.

میدان در بخش شمالی منطقه اقتصادی، نزدیک سایتهای قابل توجهی، شامل موزه یادبود حادثه 11 سپتامبر، تالار شهر و پارک آن و در مجاورت با بیمارستان مرکزی نیویورک واقع شده است.

در غرب، میدان اصلی خارج از ورودی مجتمع مسکونی فرانک گهری قرار گرفته است. از ویژگیهای آن مبلمان ثابت و متحرک فضای باز و همچنین درختان، گیاهان و فواره های آبی مخصوص است. میدان خیابان ویلیام، ساختمان را از بیمارستان مرکزی نیویورک جدا می کند و دسترسی به پارکینگ زیرزمین را مهیا می کند. هر چند که ویژگیهای آن شبیه میدان غربی است، ولی عملکردی بیشتر شبیه به پیاده رو دارد تا یک میدان و با وجود تیرک های مانع دسترسی به پارکینگ زیرزمینی، مهیج به نظر می رسد.

تاثیر معماری منظر از ساختمان فرانک گهری
ایجاد حسی از حرکت

جزییات فضاهای سخت و نرم، حسی از سرعت و حرکت می دهند که جایگزین ریتم شلوغ نیویورک در مرکز منهتن است و با صندلیها و گیاهان بلند، علفهای زینتی و چند ساله در زوایای مختلف پر شده است. سنگفرشها که در یک زاویه به هم می پیوندند، حس یک جریان به عنوان یک حرکت در میان فضا را ایجاد می کنند. تعداد زیادی از درختان، لبه های مورب را به نرمی برای حفظ محیطی با سایه های خوب بسته اند.

شباهت به های لاین

آنهایی که از های لاین بازدید کرده اند، با میدان بیک من احساس آشنایی خواهند کرد. این شباهت شامل صندلی هایی ساخته شده از الوارهای انباری و با مدلی که در دو رنگ خاکستری متفاوت برای سنگفرش کردن و پراکنده کردن شبیه تخته های های لاین استفاده شده نیز می شود. در میدان بیک من، پیاده روهای خاکستری، تیره نیز به نظر می رسند که با نقاط دسترسی هماهنگ هستند و یک ارتباط بین ساختمانها و فضاها ایجاد می کند.

طراحی میدان با کار بر روی دو طرف، شرایطی برای ساختمانهای موجود ایجاد می کند؛ ساختمانهای همسایگی در غرب و محل عبور ماشین در برج شرقی است. داربست انگور که صرفاً نمایشی است، صفحه ای ایجاد کرده و یک پس زمینه سبز با شکوه را مهیا می کند. باز شدن محدوده در طول میدان غربی نیز باعث شده تا میدان خود را از میان یک سری از گیاهان در طول ستونها جدا کند، اگر چه در یک سبک مینیمالیستی باقی می ماند.

میدان شرقی، میدان خیابان ویلیام، نیز همواره ساده بوده و موانع کوتاه برای جلوگیری از عبور ماشین به عنوان علامت ورودی پارکینگ زیرزمینی مورد استفاده قرار گرفته است. همان الگوی سنگفرش که برای الگوی پیاده روها و خطوط رانندگی مورد استفاده قرار می گیرد، به نحوی یک جدا کننده رسمی ایجاد می کند.

تاثیر معماری منظر از ساختمان فرانک گهری
مکانی برای سکونت، مکانی برای گذر کردن

نکته جالب در مورد میادین این است که فضا به ساکنان آپارتمانها محدود نمی شود. این بدان معنی است که احساس آنهایی که در این فضاها گذر یا درنگ می کنند؛ از کودکان و والدین در مدارس گرفته تا ساکنین ساختمانها، از مغازه داران و کارکنان ادارات گرفته تا خدمه ساختمان متفاوت تر خواهد بود. این امر یک فضای اجتماعی واقعی ایجاد می کند و باعث پر جنب و جوش شدن محیط می‌شود.

مقابله با بحران اقتصادی

این پروژه همچنین با بحران اقتصادی مقابله کرده است. پروژه های مشابه بسیاری در طول این دوره به حالت تعلیق قرار گرفتند. اما تصمیم برای حرکت رو به جلو با چشم انداز ایجاد یک ساختمان که شبیه هر ساختمان دیگری در نیویورک نیست، موفقیت آنرا تضمین کرد.

با چنین همکاری دقیقی، این پروژه نمونه ای از ترکیب معماری و معماری منظر برای تکمیل یک منظره است. این پروژه قطعاً بدون حمایت دو میدان دیگر که زندگی آسمانخراش را به ارمغان می آورند، ناقص می بود.

Land8.com ∴

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *