“طراحی فضایی كه مردم را به خود جلب نكند دشوار است و تأسف بار آنکه بارها این كار را تکرار کرده ایم.”
ویلیام وایت
عدم وجود مکانهای مناسب برای نشستن یک مسئله بسیار مهم است. به عنوان مثال، انتخاب صندلی هایی آفتابگیر یا سایه گیر بسته به آب و هوا و موقعیت جغرافیایی آن می تواند متفاوت باشد. امکان نشستن مردم در نزدیکی یک زمین بازی یا در نزدیکی فعالیتها نیز بسیار مهم است.
عدم وجود مکانهای جمعی (قرارگاه)
این مورد شامل ویژگیهایی است که افراد می خواهند یا به آنها احتیاج دارند؛ از جمله زمینهای بازی یا مکانهایی که عناصر مختلفی دارند – ایستگاه اتوبوس، سبد خرید، صندلی در فضای باز – برای ایجاد مکان تجمع ترکیب می شوند. غذا و تنقلات اغلب یک جزء مهم از یک قرارگاه موفق است.
پارک لاویلت (Parc de la Villette) در پاریس دارای صندلی هایی است که مردم را مجبور می کند به شکل منفرد و غیرجمعی بنشینند و علائمی از آنها می خواهد که از این مجسمه بالا نروند. در مقابل، پارک ساحلی لاگونا؛ اگرچه در امتداد بزرگراه ساحلی اقیانوس آرام واقع شده است، مکانهایی برای فعالیت متنوع، اغذیه فروشی و مکانهایی برای نشستن دارد. این پارک یک مکان جمعی شلوغ و سالم است.
ورودیهای ضعیف و فضاهای بصری غیر قابل دسترس
اگر قرار است فضایی استفاده شود، مردم باید آن را ببینند و برای رسیدن به آن باید دسترسی مناسب داشته باشند.
یک ورودی تاریک یا باریک مانند آنهایی که قبلاً در پارک برایانت (Bryant Park) شهر نیویورک وجود داشت، مردم را به جای دعوت از آنها در آنجا نگه می دارد. طراحی مجدد همان ورودی، برای جذاب تر و بازتر شدن، دارای کیوسک هایی است که قهوه و ساندویچ می فروشند و فضای داخلی پارک از خیابان قابل مشاهده است.
عناصر و فضاهای ناکارآمد و غیرعملکردی
برخی عناصر صرفاً به منظور پرکردن فضا طراحی می شود، به جای اینکه فعالیتی را ترغیب کند که در اطراف آنها اتفاق بیفتد – بیشتر یک عنصر بصری هستند و هیچ عملکردی ندارند – همانطور که در این پارک ساحلی بارسلونا، در تصویر زیر آمده است.
عناصر خوب، مانند این مجسمه گوریل در باغ وحش برلین (تصویر فوق) که مخاطبان را ترغیب می کند تا با آن بازی کنند و فعالیتهایی را تشویق می کند که در اطراف آن اتفاق بیفتد.
مسیرهایی که به هیچ جا نمی رسند و مردم از آنها عبور نمی کند.
مسیرهایی که کاملاً غیر کاربردی است و مردم را به هیچ جا هدایت نمی کند، همانطور که در پارک فونیکس در آریزونا نشان داده شده است. اما در باغ لوکزامبورگ در پاریس هنر طراحی مسیرهایی را نشان می دهد که مردم را به سمت مکانهای مهم باغ سوق می دهد، یا به آنها اجازه می دهد در آن مکث کرده و استراحت نمایند.
تسلط وسایل نقلیه بر فضاهای عمومی
این حالت ممکن است به خاطر نا ایمن بودن معابر یا خیابانهای خیلی پهن و یا فاقد پیاده رو به وجود بیاید.
خیابانهای شهری بزرگراه نیستند. نباید هنگام عبور از خیابان به حدی ترسید که مجبور شوید گروهی عبور کنید، مانند خیابان جورج در سیدنی، استرالیا. عبور از خیابان باید یک فعالیت راحت و ساده باشد. حتی اگر مجبور باشید اندکی صبر کنید مانند تصویر خیابانی در پاریس.
دیوارهای خالی یا مناطق مرده در لبه های یک مکان
برای موفقیت یک فضا، طراحی و مدیریت لبه ها و پیرامون آن به اندازه طراحی خود فضا اهمیت دارد.
دیوار خالی هیچ نقشی در فعالیت خیابان ایفا نمی کند. در واقع، حتی جلب توجه نیز نمی کند و بسیار بی روح و مرده است.
موقعیت نامناسب ایستگاههای حمل و نقل عمومی
طراحی و مکانیابی ایستگاههای اتوبوس، تراموا و … در مکانهایی که هیچ کس مایل به استفاده از آنها نیست، دستورالعمل خوبی برای عدم موفقیت است.
استقرار ایستگاهها در یک مکان شلوغ و فعال نه تنها می تواند آن مکان را بهتر کند بلکه باعث افزایش استفاده از حمل و نقل عمومی می شود.
