جستجو
Close this search box.

تاثیر طراحی موزه چنگدو بر میدان تیان فو

موزه چنگدو در سمت غرب میدان تیان فو با جلوه متناسب و هم شکل نمای خارجی خود، به منظور پوشش بخش بسیار بزرگی از این میدان جدید، سطح نمای خود را افزایش می دهد و با ساخت نمای محصور، ساده و مستقیم، ارتباط پایدار و منظمی با آن برقرار می کند.

مشخصات مطلب

معماران موسسه طراحی سادرلند هاوسی هریس با همکاری شرکت پان سلوشن مستقر در پکن، در رقابتهای بین المللی طراحی موزه جدید شهر در شهر چنگدو واقع در سیچوان چین، موفق به کسب جایزه اول شدند. در منطقه مهم تاریخی شهر چنگدو، میدان تیان فو به عنوان مرکز اصلی جدید شهر تأسیس شده است. موزه علوم معاصر با مجسمه بزرگ رئیس مائو که از جهات اصلی جنوب و شمال دیده می شود، جبهه شمالی را تشکیل می دهند و در سمت شرق نیز سالن کنسرت جدیدی طراحی شده است.

موزه جدید چنگدو در سمت غرب میدان واقع شده است و با جلوه متناسب و هم شکل نمای خارجی خود، به منظور پوشش بخش بسیار بزرگی از این میدان جدید، سطح نمای خود را افزایش می دهد و با ساخت نمای محصور، ساده و مستقیم، ارتباط پایدار و منظمی با آن برقرار می کند.

هدف از ساخت موزه چنگدو

از این ساختمان به منظور افزایش رابطه مهیج با میدان جدید نیز بهره برداری می شود. بنابراین باقی سطوح نمای خارجی، سالنهای کاملاً سربسته نمایشگاه را احاطه می کنند. همه اینها به صورت مصنوع، حجم هنرمندانه و عظیم الجثه ای را در این شهر به نمایش می گذارد که در جلدی گرانبها از فلز مس که به شدت بازی با نور را نمایش می دهد، قرار گرفته است. گذشته از وجه شرقی، این نما، به سطح خیابان رنگ و لعاب بیشتری می دهد و باعث درجه بیشتری از صمیمیت و نزدیکی و ارتباط با داخل می شود.

این ساختمان، فضای باز سر پوشیده عمومی را در ورودی بزرگ خود ارائه می دهد که در آنجا می توانند اجتماعات مردمی و رویدادهای فرهنگی  اتفاق بیفتد، حتی در میدان نیز می تواند بازارهای محلی گسترش پیدا کند. از سویی درب درون ساختمان رابط مهمی بین مسجد هوانگ چنگ قرن 16، مهمترین بنا در جنوب غرب چین، و میدان اصلی است.

دگرگونی جبهه غربی میدان تیان فو با طراحی موزه چنگدو

سطح زیربنای موزه به بیش از 65000 مترمربع می رسد که فضای نمایشگاه تاریخ طبیعی، تاریخ و قومیتی، 800 صندلی برای تئاتر چینی نمایش سایه ها و همچنین 1000 مترمربع فضای نمایشگاه موقت را شامل می شود. چالش بزرگ پروژه این بود که بتواند طوری سالنهای نمایشگاهی در موزه را تعبیه کند که فاصله آنها حداقل 30 متر باشد در حالی که قادر به تحمل زلزله تا مقیاس 8 ریشتر نیز باشند. علاوه بر این ایستگاه متروی شهر از زیر نیمه شمالی ساختمان عبور می کند.

شبکه مورب فولادی و محکمی پوسته سازه را تشکیل می دهد که ظرفیتهای بالای داخل سالنهای بزرگ را مهار می کند، به علاوه، این ساختمان 24 متر داخل زمین به منظور انبارهای نگهداری، تئاتر و گلخانه ها گسترش می یابد و از حیث سازه ای از طریق یک سازه محافظ جعبه ای در برابر اثرات هرگونه زلزله مصون است.

∴ Archdaily.com ∴

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *