در سال ۲۰۱۲ کار نوسازی تئاتر، با هدف بازگشایی آن برای نمایش آنتیگون در ژوئن ۲۰۱۴، به استودیو اکتوپی واگذار شد. وقتی ساختمان اصلی معبدگونه تئاتر در سال ۲۰۰۹ پلمپ شد، کالج به یک ساختمان تئاتر جدید و ساختار پشت صحنه تئاتر نیاز پیدا کرد که بتواند عملکردهای تئاتر را افزایش دهد. در جلوی صحنه، سن و ارکستر قرار می گیرد. در سال ۱۹۶۰ زمانی که سن طویل تر شد ارکستر دایره ای، کوتاه تر شد و این اتفاق، موقعیتی برای اتصال دوباره تراس بتنی و صحنه فراهم کرد. در نهایت، مسیر گردش، همیشه قربانی موفقیتهای تئاترها شده است. با وجود ورودی که پیدا کردن آن تقریباً غیر ممکن است و پله های لق و شیبدار به سمت سالن، تغییر جهت تئاتر برای ارائه دسترسی بهتر بسیار مهم بود. اگرچه که در طول سالها، رانش زمین پیرامون تئاتر، جهت گیری سالن را مختل کرده بود.
دیدگاه معماری
استودیو اکتوپی پس از اولین بازدید، تصمیم به حفظ فضای وحشی و زیبای تئاتر گرفت. بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ ساختمان اصلی تئاتر در پوسیدگی گم شده و سکوت وهم آوری بر سایت سایه افکنده بود. در نتیجه اثرگذاری طبیعت، این امکان وجود داشت که تئاتر برای نسلهای آینده بردفیلد از بین برود. واکنش استودیو اکتوپی به سقوط تئاتر از دوران اوج خود، انتخاب پتر کرشچی برای ساختن فیلمی از روند تبدیل شدن تئاتر به یک ویرانه بود. ساخت این فیلم در پاییز ۲۰۱۱، به سبب منعکس کردن شکنندگی ساختمان تئاتر در مقابل طبیعت حاکم بر سایت، کمک زیادی به معماران در روند طراحی کرد.
کلید حل مشکل، ساخت یک ورودی برای تئاتر بود تا به طور طبیعی سیر ورود و گردش در بنا را بگوید. آگورای جدید، با قرارگیری بر روی خرابه های پله های ورودی پیشین، منظره دیدنی به سالن فراهم می کند. عرشه ای از جنس فلز گالوانیزه که به دنبال تراس گرانیتی که نام اهدا کنندگان بر روی آن حک شده، بر روی تراس پایینی کنسول شده است. نشانه گذاری عرشه یکی از زیباترین درختان در سایت است. این درخت بلند و دلپذیر، رایحه حضورش را پخش می کند و به این معنی است که حفظ طبیعت از مهمترین مقاصد معماری است.
با پایین آمدن از پله های تئاتر، راه پله اصلی به راحتی سمت برش گچی زیرین سر می خورد. به فاصله هر یک قدم، یک LED خطی نصب شده که سطح زیر راهرو بالایی را روشن می کند. در هنگام غروب LED ها، پله های معلق زیبایی را به نمایش در می آورند که بر روی گچ و ساختارهای زیرین، معلق است.
راهرو بتنی با رنگدانه های مشکی که دور تا دور پیرامون تئاتر را فرا گرفته، بیش از سه تراس بالایی هزینه برداشته است. راهرو مسیر گردش مناسبی را فراهم می کند و شامل یک داکت نیز هست که تاسیسات الکتریکی را بدون این که تراس اصلی را قطع کند عبور می دهد. راهرو ۸۵ متر طول دارد و تراس تئاتر حدودا ۲۷۰ فوتی را به طور کامل پوشش می دهد. جدا از راهرو، پنج ردیف پله وجود دارد که تماشاگران را به راهروی بتنی پایین و جایگاه تماشاچیان هدایت می کند. همچنین مسیرهای گردش در راهروها امکان عبور هنگام نمایشها را هم ارائه می کند. پنل نرده ها هر کدام یک صفحه تکیه گاهی در بالا دارند که می توان برای دیدن نمایشها از آن استفاده کرد.
در نیمه راهرو در مرکز صحنه، اتاق کنترل قرار دارد. از اینجا روشنایی دائمی جایگاه و روشنایی نمایش موقت (نورافکن) کنترل می شود. اتاق به طور کامل از پانلهای پنجره های گالوانیزه ساخته شده و از راهرو کنسول شده است. در سمت جلو، یک پنل پهن لولایی از دکل گاز بالا رفته و یک دید کامل به سن فراهم می آورد. یکی از پنج منبع روشنایی صحنه، به صفحه استیل گالوانیزه سقف (نورافکن) در بالای آن تکیه داده است.
عملکرد صحنه و جایگاههای نشستن بر اساس طرحهای سنتی تئاتر یونانی است. سن جدید از دایره ارکستر قبلی، چهار پله بالاتر و صحنه در پشت سن قرار گرفته است. بر عکس معبد قبلی که دید مستقیم به صحنه نداشت، این صحنه اینگونه طراحی شده بود که چشم انداز موقت روی سن را تقویت کند. هدف طولانی تر کردن عمر صحنه است. تزیینات ساختمان و دستگیره دربهای کشویی جلویی مزین به پوست سرو (رنگ قرمز مایل به زرد) است. سازه از داخل کاملاً استاندارد و اکسپوز، فرصتی برای مقرون به صرفه بودن است اما محیط کار همچنان صمیمی و گیراست.
نمای جلویی بدین منظور طراحی شده که طبقه همکف (با رشته دربهای کشویی) و بخشهایی در طبقه اول (با ردیف دربهای دولنگه لولایی) کاملاً باز باشد. ساختار معلق طبقه اول، ایوان سرپوشیده را قادر می سازد تا کاملاً باز باشد، بدون آنکه هیچگونه المان سازه ای عملکرد درخور فضای تئاتر را محدود کند. دو اتاق پرو و انباری و اتاق تجهیزات هم وجود دارد.
تئاتر یونانی کالج بردفیلد دنبال القای حس قسمتی از یک باغ انگلیسی بزرگ است؛ وحشی و مست. در اوج تابستان، نزدیک غروب، وقتی که آسمان از منتهای درختان به هم چسبیده دیده می شود، تئاتر ظاهری منحصربفرد پیدا می کند. به هنگام در هم آمیختن نور طبیعی با نور تئاتر، گویی جادوی نمایش در فضای بیرونی جان می گیرد.
تاریخ تئاتر یونانی
کالج بردفیلد، یک دانشگاه خصوصی در حومه برکشایر است. در قلب دانشگاه، یک آمفی تئاتر ۱۰۰۰ نفری از دل یک معدن سنگ گچ متروکه شکل گرفته است. دانشگاه از زمان برگزاری تئاتر از آنتیگون در سال ۱۸۹۰، هر سه سال یک نمایش یونانی اصیل برگزار می کند که در جهان شناخته شده است.
مدیر مدرسه، آقای دکتر هربرت برندسون گری، نمایشهای یونانی را شروع کرد تا مدرسه را از ورشکستگی حفظ کند. نمایشها اکنون حدود ۱۵۰ سال است که به روی صحنه می روند. دکتر گری در ابتدا پیش از واگذار کردن تئاتر به سازندگان، دانشجویان را واداشت تا خود به تئاتر شکلی تازه ببخشند تا بتواند نسخه شخصی خود را از تئاتر اپیداروس، در برکشایر بسازد. دانشجویانی که در تراژدیهای یونانی اجرا داشتند هیچ آموزش رسمی در زبان یونانی ندیده بودند و فقط نه ماه وقت داشتند تا جملات و مسیر را یاد بگیرند و در این حین باید درسهای دیگر را نیز مطالعه می کردند. تئاتر یونانی در سال ۲۰۰۹ جهت مرمت بسته شد و ۱.۳ میلیون پوند هزینه برداشت و با نمایشی از آگوستین در ژوئن ۲۰۱۴ بازگشایی شد.
در حال حاضر تئاتر با وجود محدودیتهای فصلی، برای اجراهای یونانی، نمایشنامه های شکسپیر یا موزیکال مناسب است. این تئاتر برقراری ارتباط مجدد با جامعه محلی و تئاترهای خارجی را در برنامه های آینده خود دارد.
منبع: +
